فیلم Hachi: A Dog’s Tale 2009

این فیلم به طرز فوق‌العاده‌ای نوشته شده و یکی از فیلم‌های مورد علاقه من است؛ هر بار که آن را می‌بینم، اشک‌هایم سرازیر می‌شود. داستان بر اساس واقعیتی از وفاداری یک سگ است که هر بار به ایستگاه قطار برمی‌گردد تا صاحبش را ملاقات کند؛ صاحبش دچار حمله قلبی شده و فوت کرده و بنابراین به وضوح بازنمی‌گردد. این سگ به نماد ایستگاه تبدیل می‌شود...

این فیلم به طرز فوق‌العاده‌ای نوشته شده و یکی از فیلم‌های مورد علاقه من است؛ هر بار که آن را می‌بینم، اشک‌هایم سرازیر می‌شود. داستان بر اساس واقعیتی از وفاداری یک سگ است که هر بار به ایستگاه قطار برمی‌گردد تا صاحبش را ملاقات کند؛ صاحبش دچار حمله قلبی شده و فوت کرده و بنابراین به وضوح بازنمی‌گردد. این سگ به نماد ایستگاه تبدیل می‌شود و مردم برای تأمین رفاه او کمک‌های مالی جمع‌آوری می‌کنند. این فیلم دوست‌داشتنی است، اما به مقدار زیادی دستمال کاغذی نرم برای پاک کردن اشک‌هایتان نیاز خواهید داشت. این یک فیلم کلاسیک است. فیلمی زیبا، شیرین و لطیف که داستانی از ژاپن را به ایالات متحده منتقل می‌کند و قول می‌دهد که بسیاری از کودکان به شدت از والدین خود خواستار خرید توله‌سگ خواهند بود. من طرفدار سگ‌ها نیستم... در واقع، من یکی از افرادی هستم که هرگز سگی نداشته‌ام و به همین دلیل نتوانسته‌ام به این حیوانات علاقه‌مند شوم، هرچند که به خوبی می‌دانم که آن‌ها همراهان فوق‌العاده‌ای هستند و می‌توانند در موقعیت‌های مختلف برای بسیاری از افراد تفاوت ایجاد کنند (مثلاً به عنوان بخشی از واحدهای پلیس یا به عنوان راهنما برای نابینایان). اما حقیقت این است که هر روز احساس می‌کنم سگ‌ها می‌توانند چقدر ناخوشایند باشند، اگر در دستان صاحبان بی‌احتیاط یا کسانی که به‌درستی به آن‌ها آموزش نمی‌دهند، بیفتند: آن‌ها وقتی تنها هستند زوزه می‌کشند، وقتی حیوانات دیگر از کنارشان می‌گذرند، سر و صدای زیادی ایجاد می‌کنند، به سمت دیگران می‌دوند تا آن‌ها را بو کنند و لیس بزنند بدون اینکه صاحبانشان توجه کنند آیا آن‌ها می‌خواهند با حیواناتشان تماس بگیرند و بدتر از همه، در هر جایی بدون اینکه صاحبانشان زحمت جمع‌آوری فضولات آن‌ها را بکشند، مدفوع می‌کنند. بله، آموزش صاحبان سگ در پرتغال در اکثر موارد وجود ندارد. البته این تقصیر کاملاً به گردن صاحبان احمق است، اما باعث شده که نتوانم به این حیوانات همدلی کنم. در این مسائل، همیشه گناهکار مجازات می‌شود. با این حال، حتی انسانی که کمترین نزدیکی به سگ‌ها دارد، ارزش و زیبایی احساسی این فیلم را که به‌طور آزادانه بر اساس یک داستان واقعی که قبل از جنگ جهانی دوم در ژاپن رخ داده، به‌رسمیت می‌شناسد. این فیلم داستان ژاپنی را به ایالات متحده منتقل می‌کند و آن را به‌گونه‌ای روایت می‌کند که گویی در سرزمین ایالات متحده اتفاق افتاده، با این حال بسیاری از عناصر، به‌طور ضمنی و نامحسوس، ما را به فرهنگ ژاپن مرتبط می‌کند (نژاد سگ، نام سگ و حتی هنرهای رزمی). من هیچ‌گونه مخالفتی با بازسازی‌ها ندارم و باید اعتراف کنم که داستان واقعی هچیکو لیاقت یک فیلم را دارد... اما حقیقت این است که گزارش‌های مشابهی در سراسر جهان وجود دارد که وفاداری و وابستگی بی‌نظیر حیوانات به صاحبانشان را تأیید می‌کند. بنابراین، اگر هدف فقط این بود که هچیکو را به ایالات متحده بیاورند، شاید بهتر بود که فیلمنامه داستانی جدید و کاملاً خیالی خلق می‌کرد، هرچند که الهام‌گرفته از هچیکو واقعی (و سایر سگ‌ها) باشد. با در نظر گرفتن تمام این موارد، من بر این باورم که باید به ریچارد گی‌یر به خاطر یک کار فوق‌العاده خوب و بسیار دلپذیر که در آن بازیگر موفق می‌شود توجه ما را با شخصیتی دوستانه جلب کند، ادای احترام کنیم؛ شخصیتی که به سمت احساسات ما می‌رود. با این حال، اگر سه سگی که در این فیلم شرکت کردند و نقش قهرمان را بازی کردند را کنار بگذاریم، عملاً چیز دیگری درباره بازیگران باقی نمی‌ماند! سایر بازیگران فقط آنچه را که به آن‌ها گفته می‌شود، می‌گویند بدون اینکه چیزی واقعاً مثبت اضافه کنند یا مواد جالب و توسعه‌یافته‌ای برای شخصیت‌هایشان دریافت کنند. این شامل جوان آلن هم می‌شود که به نظر می‌رسد به‌طور ناگهانی در این فیلم حضور دارد. از نظر فنی، جنبه‌های مثبت زیادی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد، مانند فیلم‌برداری دلپذیر، انتخاب خوب مکان‌های فیلم‌برداری و استفاده هوشمندانه از دکورها و برخی از جلوه‌های بصری و صوتی. این فیلم چندان پر زرق و برق نیست، اما تمام تلاش خود را می‌کند تا به دل‌های ما نفوذ کند و حتی ممکن است در پایان کمی احساساتی و شیرین به نظر برسد. من به خوبی با آن کنار آمدم، اما البته همه مردم ممکن است آن را دوست نداشته باشند. انتخاب حیوانات برای این فیلم واقعاً خوب بود و آن‌ها به شدت زیبا و دوست‌داشتنی هستند. و نباید از آن موسیقی متن فوق‌العاده غافل شویم که بر اساس ملودی‌های شیرین پیانو است. همه این‌ها به این فیلم کمک می‌کند تا به طرز استثنایی شیرین و مناسب برای شب‌های خانوادگی باشد. با این حال، یک نکته برای والدین دارم: اگر نمی‌خواهید کودکانتان به‌طور مکرر از شما بخواهند که یک توله‌سگ به فرزندانشان بدهید، نگذارید این فیلم را ببینند.