انیمیشن The Incredibles 2004

این فیلم به اندازه‌ای که بسیاری از افراد دوست دارند برای من جذاب نیست، اما «شگفت‌انگیزان» قطعاً یک تماشای سرگرم‌کننده است. از نحوه شروع فیلم لذت می‌برم، زیرا شخصیت‌ها را معرفی کرده و برخی از داستان‌های گذشته آن‌ها را روایت می‌کند. با این حال، وقتی داستان کمی جدی‌تر می‌شود، به نظرم جذابیتش را از دست می‌دهد. اما در بخش‌های غیر جدی‌تر، خوب است. انیمیشن بسیار زیباست،...

این فیلم به اندازه‌ای که بسیاری از افراد دوست دارند برای من جذاب نیست، اما «شگفت‌انگیزان» قطعاً یک تماشای سرگرم‌کننده است. از نحوه شروع فیلم لذت می‌برم، زیرا شخصیت‌ها را معرفی کرده و برخی از داستان‌های گذشته آن‌ها را روایت می‌کند. با این حال، وقتی داستان کمی جدی‌تر می‌شود، به نظرم جذابیتش را از دست می‌دهد. اما در بخش‌های غیر جدی‌تر، خوب است. انیمیشن بسیار زیباست، حتی اگر به نظر می‌رسد طراحی شخصیت‌های انسانی کمی غیرطبیعی است، به‌ویژه در چهره‌هایشان. قسمت دیگری که چندان خوشم نمی‌آید، شخصیت شرور فیلم، «سندرم» است. احساس می‌کنم او کمی ضعیف است و هیچ‌گاه از او ترس یا اضطراب احساس نکردم. یک شرور فریبنده و شیطانی به مراتب بهتر می‌بود. حتی متوجه نشدم که این شخصیت را «جیسون لی» صداپیشگی کرده است؛ به طرز عجیبی صدایش به لی شبیه نیست. در مورد صدای شخصیت‌ها، آیا تنها من هستم که فکر می‌کردم «جودی فاستر» صدای «الاستی‌گرل» را ارائه می‌دهد؟ «وایولت» هم به نوعی صدایش شبیه «آوبری پلازا» است. شاید نیاز به یک آزمایش شنوایی داشته باشم... در جای دیگر، خوب است که این بار صدای «ساموئل ال. جکسون» را به عنوان «فروزن» درست بشنوم. منظورم این نیست که فیلم ارزش تماشا ندارد؛ قطعاً 100% ارزش دیدن دارد. فقط دوست داشتم تهدیدی بزرگ‌تر برای قهرمانان وجود داشته باشد. در نهایت، صحنه‌های پایانی، هرچند که سرگرم‌کننده هستند، احساس می‌کنند که مجموعه‌ای از جوک‌های پایانی در یک جا جمع شده‌اند. این یک انتقاد جزئی است. به طور کلی، اگرچه من فیلم‌ها را به ترتیب تماشا نکردم، اما به خاطر علاقه‌ام به تماشای دنباله، به سراغ قسمت اول رفتم. باید بگویم که قسمت دوم را بیشتر دوست داشتم، زیرا به نظر می‌رسید که یک اثر هنری پاپ از دوره‌ای خاص است و در قسمت اول، این حس چندان احساس نمی‌شد. به وضوح در اوایل دهه 60 میلادی قرار داشت، اما در دنباله این زیبایی‌شناسی به خوبی به تصویر کشیده شده بود و این بزرگ‌ترین جذابیت من بود. با این حال، فیلم بدی نبود. از نظر اجتماعی و سیاسی، جمله‌ای که می‌گوید وقتی همه دارای قدرت‌های فوق‌العاده باشند، هیچ‌کس این قدرت‌ها را ندارد، برای من به عنوان کسی که در تاریخ کار می‌کند، بسیار معنادار بود. بنابراین داستان، از این منظر، جذاب بود. و مطمئنم اگر فیلم‌ها را به ترتیب دیده بودم، به همان اندازه از آن لذت می‌بردم. در دنباله، جذابیت اصلی که مرا جذب کرد، ظاهر فیلم بود. در اینجا، مشکلات خانوادگی نیمه‌تاریخی که در قسمت دوم بهتر به تصویر کشیده شده بود، وجود داشت. با این حال، این موضوع به اندازه کافی جذاب بود و تعادل کار و زندگی به خوبی به تصویر کشیده شد و این که کار قهرمان بودن چقدر سرگرم‌کننده است، جالب بود. همچنین دلیل اینکه آن‌ها مجبور به زیرزمینی شدن شدند، به طرز بهتری نسبت به زمانی که MCU این کار را کرد، به تصویر کشیده شده بود، اما هنوز هم به اندازه کافی توضیح داده نشده بود تا جذابیتی که می‌توانست داشته باشد، داشته باشد. به هر حال، این یک کارتون سرگرم‌کننده است. و می‌توان دید که خالقان چه چیزهایی را از قسمت اول برداشت کرده و بر روی آن‌ها کار کرده‌اند تا به نتیجه نهایی برسند. این فیلم حس «بتمن» را با «مردی از U.N.C.L.E.» ترکیب کرده است، در حالی که خانواده «پار» تلاش می‌کند به زندگی خود ادامه دهند پس از اینکه وجود قهرمانانه و شجاعانه‌شان با برخی دعاوی بی‌معنی و سردرگمی دولت متوقف شد. نکته اینجاست که هیچ‌چیزی به عنوان یک بازنشستگی خوب وجود ندارد و کمتر از یک دهه پس از اینکه آن‌ها به فراموشی سپرده شدند، پدر «باب» به یک نشست فوق‌سری احضار می‌شود که به سرعت متوجه می‌شود که برای نجات جهان از نابودی قریب‌الوقوع، به تمام قدرت‌های خود و خانواده‌اش نیاز دارد. خلاصه داستان چندان اصلی یا شگفت‌انگیز نیست، اما دیالوگ‌ها و شخصیت‌پردازی‌ها واقعاً هماهنگ هستند و ماجراجویی خلاقانه به شدت داغ می‌شود. دیالوگ‌های فیلم هم برای بچه‌ها و هم بزرگ‌ترها سرگرم‌کننده است و هرچند ممکن است کمی طولانی به نظر برسد، اما داستانی پر از جاسوسی و علم است که سهم مناسبی از ابزارها و فناوری‌ها، مشکلات خانوادگی و حتی یک شرور فولادی غیرقابل نفوذ دارد. سرعت داستان هیجان‌انگیز و لذت‌بخش می‌شود و اکشن به خوبی پیشرفت می‌کند تا به پایانی برسد که بهترین نیست - فقط به ما می‌گوید که دنباله‌ای در راه است. این فیلم نیاز به صفحه بزرگ دارد تا بهترین لذت را از آن ببریم و برای کسانی که بالای چهل سال دارند، حس نوستالژی جاسوسی جذابی دارد.