فیلم City of God 2002

این فیلم فوق‌العاده است و واقعاً شایسته‌ی احترامی که دارد، می‌باشد. فیلم به شدت خشن است و رتبه سنی ۱۸ به دلیل خشونت مداوم و بی‌رحمانه‌ٔ باندهایی است که سعی در کنترل منطقه‌ی مواد مخدر دارند. داستان از دیدگاه «راکت» روایت می‌شود که سعی دارد با دوری از جنگ باندی برادر و دوستانش، به زندگی امن‌تری دست یابد. این فیلم تولیدی بسیار حرفه‌ای دارد بدون اینکه...

این فیلم فوق‌العاده است و واقعاً شایسته‌ی احترامی که دارد، می‌باشد. فیلم به شدت خشن است و رتبه سنی ۱۸ به دلیل خشونت مداوم و بی‌رحمانه‌ٔ باندهایی است که سعی در کنترل منطقه‌ی مواد مخدر دارند. داستان از دیدگاه «راکت» روایت می‌شود که سعی دارد با دوری از جنگ باندی برادر و دوستانش، به زندگی امن‌تری دست یابد. این فیلم تولیدی بسیار حرفه‌ای دارد بدون اینکه حس واقعی مستند را از دست بدهد و به همین دلیل است که ماندگار است. هرچند حس واقعیت را به خوبی منتقل می‌کند، اما داستان به طور خاص واقعی نیست. با این حال، «سیوداد دِ دوس» واقعی است (که برای اسکان ساکنان مناطق فقیر از ریودوژانیرو ساخته شده) و داستان زیرزمینی آن و تولید فیلم باعث می‌شود که این باور شکل بگیرد که ممکن است از حقیقت دور نباشد. در داستان امیدی وجود دارد، اما نه به مقدار زیاد. داستان به شکل روایتگاهی گاه به گاه از نگاه «راکت» (الکساندر رودریگز) بیان می‌شود که داستان کودکی‌اش را در حاشیه‌ی ریودوژانیرو تعریف می‌کند. او در جامعه‌ای از جعبه‌های تازه‌ساخت زندگی می‌کند که فاقد برق و لوله‌کشی است و به یادم می‌آورد که مانند ردیفی از کلبه‌های بتنی کنار دریا است. این جامعه تقریباً بدون قانون است. جرم‌ها عمدتاً به جنایات جزئی محدود می‌شوند، اما با افزایش آرزوها، مقیاس جنایت نیز افزایش می‌یابد. حمله به یک متل-فاحشه‌خانه قرار است به همه پول بیشتری بدهد، اما نگهبان جوان خلاق «لیل دایس» (داگلاس سیلوا) از اینکه کنار گذاشته شده، متنفر است و کمی دست به ابتکار می‌زند. خشن و جلب توجه‌کننده. بعد از آن، پلیس‌ها مداخله می‌کنند، اجساد انباشته می‌شود و نظم اجتماعی شروع به تغییر می‌کند. این جوان است که به بزرگ‌ترین تبهکار مواد مخدر در میان یک شهرک حالا بسیار توسعه‌یافته تبدیل می‌شود، جایی که تنها با دوست دیپلماتیک دوران کودکی‌اش «بنه» (فلپه هاگنسن) کنترل می‌شود و حالا «لیل زِه» (لئاندرو فیرمی‌نو) بر اوضاع حاکم است. جالب است که نوع حکومت او برای ساکنان پایدارتر به نظر می‌رسد و با وجود اینکه بسیاری معتاد هستند، نوعی قانون و نظم وجود دارد. سپس بچه‌های کوچک شروع به مداخله می‌کنند. این‌ها کودکان بی‌امید و بدون خانواده‌ای هستند که تنها آرزویشان تبدیل شدن به نسخه‌ای از «لیل زه» است. به تدریج، امپراتوری گسترش می‌یابد تا اینکه فقط «هویج» (ماتئوس ناختراگال) در برابر او ایستاده است. اما وقتی تراژدی به شدت به خانه‌ی او نزدیک می‌شود، صلح ناپایدار بین دو بخش به جنگی علنی تبدیل می‌شود که «نِد ناک‌اوت» (سیو جورژه) را با خود می‌کشد، همه‌ی بچه‌های مشتاق را مسلح می‌کند و محیطی ایجاد می‌کند که برای هیچ‌کس امن نیست - و پلیس در امید اینکه همه‌ی آن‌ها یکدیگر را نابود کنند، فاصله می‌گیرد. خوشبختانه «راکت» می‌تواند از دوربین استفاده کند. رئیسش می‌خواهد تا به تصویر بکشد که چقدر قدرتمند و غالب است. روزنامه‌ها نیز عکس‌ها را می‌خواهند. اگر جوان بتواند به‌طور هوشمندانه از این وضعیت عبور کند، ممکن است جایگاه خوبی برای بهره‌برداری از دسترسی منحصر به فردش به داستانی که حالا ملت را درگیر خود کرده، پیدا کند. این فیلم به طرز جالبی تصویرگر بدترین جنبه‌های طبیعت انسانی است؛ دنیایی که در آن انسانیت سنتی نادر است و فضیلت‌های یک دیکتاتوری نه چندان خیرخواه برای همه آشکار می‌شود. شخصیت‌ها عمدتاً بی‌رحم و استثمارگر هستند، اما در میان جمعیت فقیر، جایی برای عشق و وفاداری نیز وجود دارد که خواهان نیازهای ابتدایی مانند غذا و آب جاری است و نسبت به مرگ در خیابان‌ها بی‌توجه است. داستان با شخصیت‌های جالبی مانند «استیک و سیب‌زمینی سرخ‌کرده»، «غاز»، «شیگ» و «تیه‌گو» (دانیل زتل یا واقعاً تیموتی شالامته؟) به خوبی تکمیل می‌شود. نوشتار به طرز قدرتمندی اما مختصر بیان شده است. ما دیالوگ‌های طولانی و بی‌معنی نداریم و همچنین مقدار قابل توجهی از طنز تلخ وجود دارد که نه به منظور سبک کردن جو، بلکه برای تقویت درک بسیاری از جمعیت وجود دارد که «کشتن یا کشته شدن» یک طرز تفکر کاملاً معقول بوده است. فیرمی‌نو، هاگنسن و رودریگز در این نگاه فوق‌العاده مستند و شدید به اجتماعی که در آن «سگ بزرگ» تنها با تغذیه و گرسنه نگه‌داشتن پیروانش در راس قرار داشت، به طرز شگفت‌انگیزی عمل می‌کنند. به نظر من این فیلم به ویژه گرافیکی نیست، بلکه نگاهی تأثیرگذار به بقای بهترین، زیرک‌ترین و خوش‌شانس‌ترین افراد است. همچنین throughout lack of religiosity وجود دارد! اگر بتوانید این فیلم را در سینما ببینید، حتماً این کار را بکنید - این فیلم بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و تماشای آسانی نیست.