فیلم Kill Bill: Vol. 1 2003

این فیلم پس از "جکی براون" ساخته شده است و به نوعی می‌توان گفت که یک بلوک‌باستر اکشن با بودجه بالا و مقیاس وسیع است. این فیلم مسیری جدید برای آثار تارانتینو رقم زد و به راستی ممکن است که یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌ام، به جز "داستان عامه‌پسند"، باشد. این فیلم با سبک و جلوه‌های بصری خاص خود و اکشن‌های به طرز زیبایی طراحی‌شده، سرشار...

این فیلم پس از "جکی براون" ساخته شده است و به نوعی می‌توان گفت که یک بلوک‌باستر اکشن با بودجه بالا و مقیاس وسیع است. این فیلم مسیری جدید برای آثار تارانتینو رقم زد و به راستی ممکن است که یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌ام، به جز "داستان عامه‌پسند"، باشد. این فیلم با سبک و جلوه‌های بصری خاص خود و اکشن‌های به طرز زیبایی طراحی‌شده، سرشار از جذابیت است. بخش انیمه‌ای آن که مشابه انیمه‌های ژاپنی است، واقعاً جذاب است. حتی بخش‌های غیر اکشن فیلم هم بسیار خوب هستند، مانند نقش هاتوری هانزو که همان شخصیت قدیمی فیلم‌های "استریت فایتر" است و ساخت شمشیر عروسی. و همچنین موسیقی متن فوق‌العاده فیلم. صحنه افتتاحیه عالی که عروسی مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و سپس آهنگ غمگین "Bang Bang" از نانسی سیناترا پخش می‌شود. بدون شک، اکشن به طرز فوق‌العاده‌ای طراحی شده و این موضوع فیلم را به اوج می‌رساند. بخشی از این اکشن در صحنه نبرد "Crazy 88" و چند مبارزه قبل از آن به نمایش گذاشته می‌شود. استفاده‌های هوشمندانه‌ای از سبک وجود دارد. همچنین صحنه‌های سیاه و سفید که به منظور جلوگیری از رده‌بندی NC-17 استفاده شده، اما به طرز مؤثری کار می‌کند. و نبرد زیبای عروسی و "O-Ren"، که بدون موسیقی واقعاً بر شدت صحنه می‌افزاید. این سکوت به طرز شگفت‌انگیزی در مقایسه با جشنواره خونین "Crazy 88" مؤثر است. صحنه نبرد ابتدایی دست‌به‌دست با "ورنیتا گرین" نیز بسیار خوب تدوین شده و صحنه‌ای شگفت‌انگیز است که با ورود دختر گرین به خانه قطع می‌شود و سپس دوباره شروع شده و با چاقو به سینه ورنیتا به پایان می‌رسد. چه صحنه‌ای پر از تنش! فیلم هرگز خود را خیلی جدی نمی‌گیرد. این ویژگی برای دنباله‌اش است. اما اکشن سرگرم‌کننده و سبک، در تمام طول فیلم حاکم است. و همچنین صحنه‌های سرگرم‌کننده‌ای مانند "باك" و دیگر صحنه‌های جالب. از صحنه سوت زدن ال درایور که به خواب عروسی می‌آید گرفته تا بازجویی از "سوفی". "این‌ها چیزهایی هستند که دلت برایشان تنگ می‌شود." واقعاً دوست‌داشتنی است. به راستى، ممکن است بهترین فیلم اکشن دهه ۲۰۰۰ باشد، حداقل برای من. و تارانتینو فیلم‌های مورد علاقه زیادی دارد. شاید بیش از حد از فیلم‌های او لذت می‌برم. اما با این حال، این یکی از فیلم‌های مورد علاقه‌ام است. "Kill Bill Vol 1" نمره ۱۰ از ۱۰ می‌گیرد. پس از اینکه در روز عروسی‌اش توسط همکاران سابقش مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد، قاتل "بلک ماما" (با بازی اوما تورمن) از کما ۴ ساله بیدار می‌شود و تنها یک چیز در ذهنش است: انتقام! با تهیه فهرستی از پنج نفر، به دنبال انتقام خونین می‌رود. کوئنتین تارانتینو به واقع یک ادای احترام به تمام کنوانسیون‌های سینمایی که به آنها عشق می‌ورزد، می‌نویسد و کارگردانی می‌کند. به نوعی می‌توان آن را ترکیبی از ژانرهای مختلف، از جمله کلاسیک‌های اکشن، وسترن، انیمه و فیلم‌های پلیسی دانست. فیلمی که به قدری عظیم است که به دو قسمت تقسیم شده است. اگرچه در دیالوگ‌های تارانتینو ممکن است کمتر از آثار قبلی‌اش باشد، اما با اکشن و جلوه‌های بصری هوشمندانه‌اش به خوبی جبران می‌کند. و این فیلم واقعاً خونین است. اوما تورمن در نقش انتقام‌جوی ماما/عروسی فوق‌العاده است و حضور سونی چیبا و لوسی لیو نیز به جذابیت فیلم می‌افزاید. اگرچه ممکن است بخشی از فیلم به آرامش پیش از طوفان مربوط باشد، اما قسمت اول یکی از هیجان‌انگیزترین فیلم‌های ۲۰۰۳ بود و نشان می‌دهد که تارانتینو در کارگردانی اکشن ماهر است. مهارت‌های او در اکشن شاید توضیح دهد که چرا فیلمنامه چندان با هوش و ذکاوت آثار قبلی‌اش درخشان نیست. با پایانی جذاب، این فیلم به شدت لذت‌بخش است و منتظرم تا قسمت دوم بیاید... ۸ از ۱۰.