سریال Band of Brothers

یکی از بهترین سریال‌های تلویزیونی تاریخ. این سریال جنگی یکی از واقعی‌ترین، دقیق‌ترین، مفصل‌ترین و جامع‌ترین کارهایی است که تاکنون با آن مواجه شده‌ام. این نمایش فوق‌العاده، جذاب و برخی قسمت‌ها می‌تواند قطره‌هایی اشک از چشمان شما بریزد. یکی از معدود سریال‌هایی است که حتی یک هفته بعد از تمام کردن آن در ذهنتان باقی می‌ماند. به شدت توصیه می‌شود. تقریباً سخت است که باور کنیم،...

یکی از بهترین سریال‌های تلویزیونی تاریخ. این سریال جنگی یکی از واقعی‌ترین، دقیق‌ترین، مفصل‌ترین و جامع‌ترین کارهایی است که تاکنون با آن مواجه شده‌ام. این نمایش فوق‌العاده، جذاب و برخی قسمت‌ها می‌تواند قطره‌هایی اشک از چشمان شما بریزد. یکی از معدود سریال‌هایی است که حتی یک هفته بعد از تمام کردن آن در ذهنتان باقی می‌ماند. به شدت توصیه می‌شود. تقریباً سخت است که باور کنیم، اما نزدیک به ۲۰ سال از زمان انتشار _Band of Brothers_ در HBO می‌گذرد. _Band of Brothers_ یکی از آن نمونه‌های نادر نزدیک به کمال در یک سریال تلویزیونی است. واقعاً برای من، این سریال به نوعی بیشتر شبیه یک فیلم فوق‌العاده ده ساعته است. این سریال بر اساس کتابی با همین نام نوشته استیفن آمبروز ساخته شده و به ماجراهای واقعی مردان گروه E، هنگ ۵۰۶، هوابرد ۱۰۱ می‌پردازد. ما از تشکیل و آموزش آن‌ها شروع می‌کنیم و به پرش آن‌ها به نرماندی در روز D می‌رویم و تا تسلیم آلمان‌ها همراهشان خواهیم بود. در طول ده قسمت، با چندین عضو این گروه آشنا می‌شویم و وحشت‌ها و برادری جنگ را تجربه می‌کنیم. علاوه بر بودجه سینمایی، فیلم‌برداری، جلوه‌های بصری و آرایش، چیزی که این سریال را خاص می‌کند این است که تنها یک نمای کلی از هر مرحله سفر آن‌ها نیست. در هر قسمت، ما علاوه بر دید کلی، زمان‌هایی را هم با یکی از اعضای گروه می‌گذرانیم. چه Bull که در یک روستای اشغالی گیر می‌افتد، چه Doc Roe که در باستون برای لوازم پزشکی تلاش می‌کند یا Lipton که کل یک قسمت را روایت می‌کند، هر قسمت نوعی تنوع را نسبت به قسمت قبلی به ارمغان می‌آورد. همچنین همه قسمت‌ها پر از نبرد نیستند و در تمام آن‌ها تعادل خوبی بین لحظات شخصی، تنش و اقدام‌های جنگی وجود دارد. هر کدام از این سه جنبه به‌خوبی اجرا شده‌اند و به همین دلیل سریال هرگز خسته‌کننده نمی‌شود و هیچ‌گونه افتی ندارد. به تازگی فیلم _Midway_ را تماشا کردم و در نقد آن گفتم که بخشی از سقوط آن تلاش برای انجام بیش از حد با فشرده‌کردن هفت ماه جنگ در دو ساعت بود. _Band of Brothers_ نمونه‌ای عالی از آنچه می‌توان انجام داد زمانی که زمان بیشتری برای روایت داستان وجود دارد. هرگز احساس شتابزدگی نمی‌کنید، ریتم آن به‌خوبی تنظیم شده و دنبال کردن شخصیت‌ها از ابتدا تا انتها بسیار آسان است. در مورد "کیست" این سریال لحظات زیادی از "او را می‌شناسم" وجود دارد. با توجه به اینکه این سریال ۲۰ سال پیش ساخته شده، بازیگران بسیاری هستند که اکنون شناخته‌شده‌اند و در آغاز کار خود حضور دارند، یا اکنون به خاطر کارهای متفاوت دیگری شناخته می‌شوند. قطعاً دیمین لوئیس و ران لیوینگستون در مرکز توجه هستند، اما همچنین مایکل فاسبندر، تام هاردی، جیمز مک‌آووی و دیگران نیز حضور دارند. هر قسمت باعث می‌شود که به دنبال آن بازیگرانی که شناسایی کرده‌اید، بگردید. می‌توانم درباره این سریال به‌طور نامحدود صحبت کنم. من واقعاً آن را دوست دارم، این یک اثر هنری است و ممکن است بهترین مینی‌سریال من در تمام دوران باشد. حتی اکنون، ۲۰ سال بعد، این سریال همچنان دستاوردی شگفت‌انگیز در تاریخ تلویزیون است و به عقیده من، دیدن آن ضروری است. تعداد کمی منتقد وجود دارد... و منظورم واقعاً کم است. و بیشتر آن‌ها از نظر سیاسی هستند، و بیایید صادق باشیم، افرادی که در هر چیزی سیاست می‌بینند، از همه‌چیز تنفر خواهند داشت. برای بقیه دنیا، این یک داستان بسیار خوب است، به‌خوبی انجام شده و به‌خوبی کارگردانی شده است و به اندازه کافی تقسیم‌بندی شده و تمرکز آن به اندازه کافی متغیر است که به همه فرصت می‌دهد با شخصیت‌های مختلف آشنا شوند در حالی که همچنان بر روی شخصیت‌های اصلی تمرکز دارد. و البته، در انتهای مینی‌سریال، شخصیت‌های واقعی که بازیگران در حال به تصویر کشیدن آن‌ها هستند، ارزش تمام زمانی که صرف آن کرده‌اید را دارد. این یک سریال شگفت‌انگیز است که تماشای آن به شدت دلخراش است. حتی بیشتر از آن زمانی که در نظر می‌گیرید این داستان بر اساس وقایع و افراد واقعی است. این سریال شما را به چالش می‌کشد و باید این‌طور باشد. یادآور فوق‌العاده‌ای از آنچه است که به نظر می‌رسد بسیاری این روزها به آن توجهی نمی‌کنند. "تا فراموش نکنیم." این داستان سفر مردان عادی است که موفقیت‌های قابل توجهی به دست آوردند و اثر غیرقابل‌حذفی بر تاریخ گذاشتند. این داستان شامل دوره آموزشی است که از سال ۱۹۴۲ آغاز شده و به پیروزی آمریکا در جنگ جهانی دوم ختم می‌شود. چیزی که به شدت من را تحت تأثیر قرار داد، فیلم‌برداری آن بود، به‌ویژه کیفیت فوق‌العاده تصاویر که به بینندگان اجازه می‌دهد احساسات شدید سربازانی را که برای نبرد بعدی آماده می‌شوند، تجربه کنند. این شما را به میدانی می‌برد که با آدرنالین و ترس در رگ‌هایتان جریان دارد. موسیقی و جلوه‌های صوتی به قدری غوطه‌ورکننده هستند که حس اضطراب قابل لمسی را در مورد احتمال شلیک احساس می‌کنید. برادران به خاطر ساختن دنیایی بهتر قربانی‌های زیادی دادند و اگرچه در مأموریتشان موفق شدند، نسل ما احتمالاً در احترام به میراث آن‌ها ناکام مانده است. روایت شامل ارجاعات حداقلی به چشم‌انداز سیاسی است و بیننده را نسبت به موضع اخلاقی طرف‌های مقابل دچار تردید می‌کند. با این حال، تمرکز اصلی بر روی زندگی این قهرمانان و واقعیت‌های تلخ جنگ باقی می‌ماند. این احتمال وجود دارد که آلمانی‌ها و آمریکایی‌ها می‌توانستند دوستی‌های پایداری را بدون تأثیر سیاستمداران خود شکل دهند. ضروری است که اجازه ندهیم دولت‌ها از اهداف خود منحرف شوند؛ مسئولیت ماست که آزادی و دموکراسی خود را حفظ کنیم. این یک سریال ضروری است که به‌عنوان یادآوریی تأثیرگذار عمل می‌کند که "آزادی" که امروز داریم با هزینه جان‌های بی‌شماری که به خاطر اشتباهات رهبران سیاسی از دست رفته، به دست آمده است. درسی غم‌انگیز که به نظر می‌رسد نمی‌توانیم آن را بیاموزیم.