فیلم The Truman Show 1998

**"شوی ترومن"** به جرات واقعیت را زیر سوال می‌برد. این فیلم اصلی، پیچیده و فلسفی است. به خوبی می‌تواند حس واقعی ناامیدی و **محصور بودن** را در شما ایجاد کند. شاید بسیاری از ما بتوانیم با ترومن ارتباط برقرار کنیم، زیرا در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که روتین‌های روزمره ما را احاطه کرده‌اند. غالباً بدون اینکه به سادگی و بی‌معنایی زندگی خود فکر کنیم، روزهای خود را...

**"شوی ترومن"** به جرات واقعیت را زیر سوال می‌برد. این فیلم اصلی، پیچیده و فلسفی است. به خوبی می‌تواند حس واقعی ناامیدی و **محصور بودن** را در شما ایجاد کند. شاید بسیاری از ما بتوانیم با ترومن ارتباط برقرار کنیم، زیرا در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که روتین‌های روزمره ما را احاطه کرده‌اند. غالباً بدون اینکه به سادگی و بی‌معنایی زندگی خود فکر کنیم، روزهای خود را سپری می‌کنیم. دیدگاه‌های محدود ما مانع از دیدن حقیقت می‌شود. دروغ‌هایی که به ما گفته می‌شود ما را از حقیقت دور می‌کند. اگر بتوانیم مرزهای واقعیت خود را بکشیم، احتمال مواجهه با آنچه ترومن در پایان با آن روبه‌رو شد چقدر است؟ دیدن **"جیم کری"** در نقش **"ترومن"** لذت‌بخش بود و این فیلم بار دیگر ثابت می‌کند که جیم تنها یک کمدین نیست. ترومن... یکی از فیلم‌های مورد علاقه من است. واقعاً خنده‌دار است. کل مفهوم این است که این مرد فکر می‌کند در دنیای واقعی زندگی می‌کند. کارگردان و نویسندگان کار فوق‌العاده‌ای انجام داده‌اند! در ظاهر، "شوی ترومن" درباره مردی است که تمام عمرش در حبابی محبوس بوده است. او در طول فیلم تلاش می‌کند تا این حباب را بترکاند و در نهایت موفق می‌شود. اما در زیر این لایه، موضوعی پیچیده وجود دارد. آیا ترومن واقعاً از زندان خود لذت می‌برد؟ به نظر می‌رسید که او سال‌ها خوشحال بوده است. در عین حال، با خاطراتش دست و پنجه نرم می‌کند، اما آیا ما همه این کار را نمی‌کنیم؟ به عنوان بیننده، ما باید اخلاقی بودن خوشحالی میلیون‌ها نفر را در برابر آزادی یک نفر تعیین کنیم. همچنین باید در نظر بگیریم که آیا قفس ترومن بهتر از آزادی‌اش بود؟ کودکی که به سیستمی متولد می‌شود که سابقه خوبی ندارد یا زندگی با نسبتی از ایمنی و بدون آگاهی از قفس. بیننده همچنین باید به ماهیت محکم واقعیت پی ببرد. واقعیت چیست جز برداشت ما از آن؟ چه چیزی برای جیم یا باب واقعی است؟ آیا چیزهایی که برای آنها واقعی است، برای من واقعی است اگر هرگز آنها را ندیده یا نشنیده‌ام؟ فراتر از سوالات فلسفی که فیلم مطرح می‌کند، خود فیلم بسیار محکم است. جیم کری به طرز فوق‌العاده‌ای نقش را ایفا می‌کند. او فراتر از یک کمدین است، هرچند می‌تواند در هر صحنه‌ای که نیاز به طنز دارد، خنده را به نمایش بگذارد. بازیگران مکمل نیز به خوبی در این راستا عمل کردند. پیشرفت داستان ممکن است برای بسیاری از بینندگان در ابتدا کمی کند باشد، اما این مشکل زمانی که اکشن شروع می‌شود حل می‌شود. اگر به دنبال چیزی سبک و خنده‌دار هستید، بهتر است فیلم دیگری از جیم کری را تماشا کنید. در دنیایی که برنامه‌های واقعیت‌نمایی بزرگ و سوالاتی درباره واقعیت به شکلی شبیه به ماتریکس وجود دارد، "شوی ترومن" فیلمی فوق‌العاده و به خوبی اجرا شده است درباره مردی که از بدو تولد تحت مالکیت یک شرکت قرار دارد و در صحنه‌ای زندگی می‌کند در حالی که از واقعی بودن همه‌چیز بی‌خبر است. داستان به طرز فوق‌العاده‌ای اجرا شده است. مشاهده آن بسیار لذت‌بخش است. جیم کری، بازیگری که همیشه از تماشای او لذت می‌برم، در نقش ترومن فوق‌العاده است - هر لحظه را به خوبی به تصویر می‌کشد و واقعاً فردی مناسب برای این نقش است. لورا لیننی (هانا)، اد هریس (کریستوف) و نوah امریچ (لوئیس) دیگر بازیگران برجسته هستند، در حالی که پل جیاماتی (سیمئون) نیز حضور دارد. **"شوی ترومن"** یکی از فیلم‌هایی است که سال‌ها درباره‌اش شنیده‌ام و خوشحالم که بالاخره آن را دیدم. این فیلم عالی است. ریتم خوبی دارد و واقعاً یک پیش‌زمینه سرگرم‌کننده و فکر برانگیز برای تماشای unfolding دارد. فیلمی فوق‌العاده. این فیلم را بارها دیده‌ام، از جمله در سینما، و هنوز هم بسیار جذاب است و از ابتدا تا انتها شما را درگیر می‌کند. این اولین بار بود که می‌دیدم جیم کری چقدر چند بعدی است. واقعاً یک فیلم فوق‌العاده. **4.5 از 5**. چگونه ممکن است آنها از تبلیغات اینقدر پول درآورده باشند؟ اگر فکر می‌کنید سایمون کاول یک کنترل‌گر تلویزیونی است، فقط با "کریستوف" (اد هریس) ملاقات کنید که یک گنبد بزرگ ساخته است که از فضا قابل دیدن است و در آن بازیگران همواره در حال تغییر هستند تا دنیا بتواند زندگی یک مرد را دنبال کند. "ترومن بربنک" (جیم کری) زندگی‌ای را تجربه کرده است که آن را به عنوان یک زندگی عادی و بدون مشکل می‌داند که او را به وضعیت فعلی‌اش که با "مرل" (لورا لیننی) خوشبختانه ازدواج کرده، رسانده است. او هنوز متوجه نشده که هر روز شباهت زیادی به روز قبل دارد، اما اگر مشکلی وجود ندارد... سپس او شروع به متوجه شدن چیزهایی می‌کند که باعث شورش ذهنی‌اش به زندگی ایده‌آلش می‌شود. او شروع به درک می‌کند که همه‌چیز در زندگی‌اش به طرز غیرطبیعی قابل پیش‌بینی است و به یاد عشق قدیمی‌اش "لورن" (ناتاشا مک‌الونه) می‌افتد که به طرز عجیبی از یک قرار ملاقات شبانه در کنار دریا دور شده است. وقتی رادیوی ماشینش به‌طور تصادفی فرکانس مکالمات پشت صحنه را دریافت می‌کند و سپس به صحنه‌سازی نامنظم برمی‌خورد، او شروع به سوال از کل واقعیتش می‌کند - و او واقعاً در انتظار یک شوک بزرگ است! اما او چه کار می‌تواند بکند؟ هر تلاش برای "فرار" ناکام می‌ماند و می‌دانیم که او از آب می‌ترسد... آیا او به حقیقت دست خواهد یافت؟ به نظر من، این بهترین نقش جیم کری است، زیرا او شخصیتی خوش‌نیت اما کمی توخالی را بازی می‌کند که می‌بینیم به شخصی بسیار توانمندتر از آنچه که بسیاری - از جمله عروسک‌گردانش - فکر می‌کنند، تبدیل می‌شود. این فیلم انتقادی به شدت خنده‌دار به زندگی روزمره‌ای است که بسیاری از افراد تجربه می‌کنند، زیرا سال‌ها با تغییر کمی ادامه می‌دهند. نویسندگی به جیم اجازه می‌دهد که تلاشی معتبر و جذاب ارائه دهد و هم چنین باید به همسرش (لیننی) نیز اشاره کرد که به احتمال زیاد برای هنر خود فداکاری زیادی می‌کند و می‌بیند که مردی که به او اهمیت می‌دهد، به نوعی دچار بحران شخصیتی می‌شود. آیا این ممکن است؟ شاید ملوانان قدیمی حق داشتند - و پایان جهان صاف به آن شکلی که ما می‌شناسیم وجود دارد...؟ کارگردانی "پیتر ویر" و بازی جیم کری در یک نقش تعیین‌کننده در کارنامه‌اش، داستان ترومن بربنک، مردی که بی‌خبر در یک شوی تلویزیونی واقعیت زندگی می‌کند، را روایت می‌کند. این پیش‌زمینه به تنهایی آن را در تاریخ سینما متمایز می‌کند. ترومن واقعی، قابل ارتباط و واقعاً شگفت‌انگیز به نظر می‌رسید. آنچه این فیلم را خاص می‌کند، داستان منحصر به فرد آن است. در سال 1998، ایده فیلمبرداری از زندگی یک فرد بدون اطلاع او بسیار جلوتر از زمان خود بود. این فیلم تغییر فرهنگی را قبل از اینکه به طور کامل شکل بگیرد، به تصویر کشید و انتقاد کرد. تماشای ترومن که متوجه می‌شود تمام دنیایش جعلی است و تلاش می‌کند تا آزاد شود، هم دردناک و هم الهام‌بخش است. این واقعاً شما را به تفکر درباره اینکه چقدر از زندگی‌تان تحت تأثیر دنیای اطرافتان است و چه چیزی واقعاً واقعی است، وا می‌دارد. انتخاب لوکیشن بسیار زیرکانه بود. شهری که ترومن در آن زندگی می‌کند، سیاهوان، مانند یک کارت‌پستال زیبا است. این فیلم در سی‌ساید، فلوریدا فیلمبرداری شده و واقعاً به نظر می‌رسد که از یک کارت‌پستال بیرون آمده است. اما این هدف است، اینجا جایی است که شما رویا می‌بافید اما به سرعت متوجه می‌شوید که بسیار خوب است که واقعی باشد، درست مانند زندگی ترومن. نحوه فیلمبرداری نیز بسیار خلاقانه است. فیلم‌بردار "پیتر بیزیو" به طرز ماهرانه‌ای از زوایای غیرمتعارف، دیدگاه‌های دوربین پنهان و وینتج‌های ظریف استفاده کرده است تا احساس کنید که دارید ترومن را از دید افرادی که او را زیر نظر دارند، تماشا می‌کنید. از لحاظ موضوعی، "شوی ترومن" به شدت تأثیرگذار است. این فیلم درباره واقعیت‌های ساختگی است که در آنها زندگی می‌کنیم، چه از سوی رسانه، جامعه یا حتی خودمان تحمیل شده باشد. این فیلم به بررسی معنای زندگی واقعی و هزینه‌های رهایی از comfort و توهم می‌پردازد. و واقعاً چند فیلم شما را وادار به پرسش درباره ماهیت زندگی خود می‌کند؟ فراتر از داستان، میراث این فیلم فوق‌العاده است. این فیلم پیش‌بینی‌کننده جهانی از نظارت جمعی و تلویزیون واقعیت بود و آن را بیش از یک فیلم، به یک نقطه عطف فرهنگی تبدیل می‌کند. حتی اکنون، موضوعات آن تازه و نگران‌کننده به نظر می‌رسد، گویی که برای امروز ساخته شده است. این فیلم نه تنها یک تماشا سرگرم‌کننده است، بلکه تجربه‌ای تفکر برانگیز است که بعد از پایان تیتراژ با شما می‌ماند. چه برای اولین بار آن را ببینید و چه دوباره، "شوی ترومن" احساس می‌شود که آینه‌ای از زمان ماست.