فیلم The Big Lebowski 1998

این فیلم سرگرم‌کننده، باهوش و جذاب است. یکی از شاهکارهای جوئل و ایتان کوهن، 'The Big Lebowski'، واقعاً تماشایی است. جف بریجز و جان گودمن یک دو نفره جالب هستند و حتی اگر این فیلم ۱۹۹۸ فقط بر اساس نقش‌آفرینی این دو نفر باشد، بیشتر از آن لذت می‌بردم. سایر بازیگران هم خوب هستند و دیدن پیتر استورماره در چنین نقشی - برخلاف نقشی که در...

این فیلم سرگرم‌کننده، باهوش و جذاب است. یکی از شاهکارهای جوئل و ایتان کوهن، 'The Big Lebowski'، واقعاً تماشایی است. جف بریجز و جان گودمن یک دو نفره جالب هستند و حتی اگر این فیلم ۱۹۹۸ فقط بر اساس نقش‌آفرینی این دو نفر باشد، بیشتر از آن لذت می‌بردم. سایر بازیگران هم خوب هستند و دیدن پیتر استورماره در چنین نقشی - برخلاف نقشی که در 'Prison Break' ایفا کرده - جالب است. فیلم با شتاب آغاز می‌شود، اما در ادامه، به‌ویژه در بخش میانی، کمی (تأکید بر "کمی") داستان کش می‌آید. با این حال، در مجموع تجربه خوبی بود و بدون شک دوباره آن را تماشا می‌کنم. "دیود" (جف بریجز) فقط می‌خواهد زندگی را با نوشیدنی و بولینگ بگذراند و وقتی دو آدم‌کش به آپارتمانش نفوذ می‌کنند و از او پول می‌خواهند، کمی ناراحت می‌شود! آن‌ها اشتباهی به سراغ "لبوفسکی" اشتباهی رفته‌اند و تنها بعد از اینکه روی فرش او ادرار می‌کنند، این موضوع را متوجه می‌شوند! مصمم به جبران خسارت، او به سراغ "لبوفسکی" واقعی (دیوید هادلسون) می‌رود، جایی که او به سرعت طرد می‌شود اما تصمیم می‌گیرد یکی از فرش‌های متعدد موجود در عمارت او را به سرقت ببرد و همچنین به همسر جوان و جذابش کمی علاقه‌مند می‌شود! چند روز بعد، توسط خدمتکار "برانت" (فیلیپ سیمور هافمن) احضار می‌شود و به او اطلاع داده می‌شود که همسرش ربوده شده و او باید در تحویل یک میلیون دلار به جنایتکاران کمک کند. او فکر می‌کند که احتمالاً خودش در این جرم دست دارد، اما با دریافت حق‌الزحمه موافقت می‌کند و دوست پرحرفش "والتر" (جان گودمن) را برای کمک جذب می‌کند. اما این همه ماجرا نیست! به نظر می‌رسد که "لبوفسکی" دیگری وجود دارد که دخترش "مود" (جولیان مور) است. او زنی پرانرژی، مرموز و کاملاً بی‌رحم است که به او می‌گوید پولی که آن‌ها می‌خواهند استفاده کنند واقعاً متعلق به پدرش نیست و او باید آن را پس بگیرد. با آماده شدن صحنه، ماجراها به سرعت شدت می‌گیرند و هیچ فرشی در امان نیست! بریجز این گروه بازیگران را به خوبی رهبری می‌کند در حالی که داستان از یک ماجراجویی فاجعه‌بار به دیگری می‌رسد و دیالوگ‌های witty با کمدی مرز باریکی ترکیب می‌شوند و همه این‌ها از طریق وایت روسی‌ها و بولینگ در کنار هم نگه داشته می‌شود. مور نیز در فرم خوبی است و استیون بوشمی با بازی کمتر اما دلپذیرش به عنوان سومین چرخ در این واگن ("دانی") عملکرد خوبی دارد. خود داستان چندان مهم نیست و بیشتر جنبه‌ای incidental دارد به تلاش‌های جذاب همه، به جز شاید گودمن که الفاظ توهین‌آمیزش به سرعت تأثیرش را از دست می‌دهد و شخصیتش کمی خشن می‌شود. لحظاتی وجود دارد که واقعاً خنده‌دار است و به عنوان یک نگاه نیمه‌ستایشی به زندگی بی‌هدف، ثروت و جرم‌های مربوط به مواد مخدر، ارزش دیدن دارد.