انیمه My Neighbor Totoro 1988

"کودکی" در یک فیلم. این فیلم واقعا بی‌نظیر است - راهی عالی برای گذراندن وقت و دوباره ارتباط برقرار کردن با دوران جوانی. همه چیز در این فیلم فوق‌العاده است، اما به‌خصوص نحوه‌ای که می‌تواند حس شگفتی و تخیل شما را برانگیزد. ای کاش می‌توانستم این فیلم را در کودکی ببینم؛ آرزو می‌کردم توتورو و گربه‌اتوبوس را پیدا کنم، مانند توتورو غرش کنم یا روی شکم او...

"کودکی" در یک فیلم. این فیلم واقعا بی‌نظیر است - راهی عالی برای گذراندن وقت و دوباره ارتباط برقرار کردن با دوران جوانی. همه چیز در این فیلم فوق‌العاده است، اما به‌خصوص نحوه‌ای که می‌تواند حس شگفتی و تخیل شما را برانگیزد. ای کاش می‌توانستم این فیلم را در کودکی ببینم؛ آرزو می‌کردم توتورو و گربه‌اتوبوس را پیدا کنم، مانند توتورو غرش کنم یا روی شکم او بخوابم. خوب، حالا فقط باید آن را تصور کنم. جالب است که بدانید این فیلم همزمان با "قبر پرنده‌ها" منتشر شد، که آن را به عنوان داستانی دربارهٔ از دست رفتن بی‌گناهی خلاصه کرده‌ام. **این فیلم بی‌گناهی را حفظ می‌کند.** (هشدار: اسپویلر) خوشحال شدم که این داستان ظریف و چندلایه را دیدم که به خوبی برای تماشاگران کودک که به شخصیت‌های دوست‌داشتنی و تخیل جذاب علاقه‌مندند و بزرگ‌ترها که قدردانی عمیق‌تری از پس‌زمینه نمادین دارند، جذاب بود. مانند اکثر فیلم‌های میازاکی، تمرکز زیادی بر قدرت دنیای طبیعی وجود دارد. هر زمان که انسان دنیای طبیعی را منحرف کند، دنیای طبیعی به نوعی واکنش نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد مادر داستان به دلیل یک عدم ارتباط ذهنی/فیزیکی که احتمالاً با دنیای طبیعی داشته، بیمار است. از طریق قدرت منحصر به فرد کودکان برای دست‌یابی به تخیل خود، به‌ویژه کودکانی که در خارج از شهر و در میان طبیعت زندگی می‌کنند، میازاکی نشان می‌دهد که کودکان چگونه می‌توانند ارتباط گمشده بین بزرگسالان ناسالم و قدرت شفا‌بخش دنیای طبیعی را دوباره برقرار کنند. من به شدت تحت تأثیر قرار گرفتم که میازاکی چگونه به لطافت این ارتباط را بین دو کودک، تخیل آن‌ها و دنیای طبیعی برقرار کرد. توتورو، غول دوست‌داشتنی و بی‌صدا، یک استعاره بزرگ و غیرمنتظره برای قدرت شفا‌بخش دنیای طبیعی و تخیل دوران کودکی است :) بسیار دوست‌داشتنی. 'همسایه من توتورو' داستانی بسیار دلپذیر دارد که به‌طور بی‌نظیری از طریق انیمیشن زیبا روایت می‌شود. نوری‌کو هیداکا و چیکا ساکاموتو در نقش ساتسuki و مِی درخشان هستند و رابطه این دو شخصیت بسیار شیرین است. آن‌ها در برخی صحنه‌ها کمی پر سر و صدا می‌شوند که کمی آزاردهنده است، اما به‌طور قطع می‌توان آن را در دسته "جزئیات‌نگری" قرار داد. این فیلم ساده‌ای است که تخیل کودکان را به‌طور کامل به نمایش می‌گذارد. من طرفدار بزرگ گربه‌اتوبوس هستم. 🐱 زیبا و شیرین. همین! گرچه شاید داستان اینجا کمی نازک باشد، اما این فیلم هنوز هم ترکیبی شگفت‌انگیز از خانواده و فانتزی از انیمیشن دست‌کشیده‌های هایائو میازاکی است. داستان درباره دو خواهر - "می" و "ساتسuki" است که با پدرشان به خانه‌ای جدید و نسبتاً روستایی سفر می‌کنند. این یک ماجراجویی بزرگ برای دختران است و آن‌ها به محض وارد شدن به خانه متوجه می‌شوند که خانه ساکنانی خاص دارد. نکته این است که آیا آن‌ها بی‌خطر هستند یا نه! خوشبختانه، یک زن سالخورده از خانه نزدیک به آن‌ها ذهنشان را آرام می‌کند و به زودی "مادربزرگ" از آن‌ها مراقبت می‌کند. در حین کاوش در محوطه، آن‌ها کشف می‌کنند که این مکان پر از موجودات طبیعی و ماورایی است - و موجودی که به نام توتورو معروف است، به زودی بخشی جدایی‌ناپذیر از ماجراجویی‌های آن‌ها می‌شود در حالی که آن‌ها منتظر بازگشت مادرشان هستند. سادگی این داستان واقعاً برای من کارساز بود. یک خانواده نزدیک با برخی از تراومای در حال جوش، زمینه‌ای برای وضعیت آن‌ها فراهم می‌کند، اما این موضوع بر بازی کودکان تسلط ندارد. آن‌ها حزن را می‌شناسند، اما همچنین شادی و عشق را نیز می‌شناسند؛ یک گربه‌اتوبوس جادویی با هشت پا (یا شاید ده پا؟) و همسایه خجالتی آن‌ها که از فکر دختران به شدت ترسیده است! این ترکیبی دلپذیر از فانتزی، جامعه و خانواده است که قطعاً از آن لذت خواهید برد. اما چتر هم فراموش نکنید!