فیلم Cinema Paradiso 1988

این فیلم کمدی-درام زیبا درباره جوانان در یک شهر کوچک ایتالیا است. چرا باید به پایان می‌رسید... این فیلم مثل یک نفس تازه بود. همه چیز درباره‌اش آنقدر تازگی و عمق داشت که هرگز نمی‌توانی از آن خسته شوی. این یکی از آن فیلم‌هاست که می‌توانی بارها و بارها تماشا کنی... موسیقی، داستان، بازیگری، کارگردانی، و ویرایش، همه این‌ها این فیلم را به یک گوهر...

این فیلم کمدی-درام زیبا درباره جوانان در یک شهر کوچک ایتالیا است. چرا باید به پایان می‌رسید... این فیلم مثل یک نفس تازه بود. همه چیز درباره‌اش آنقدر تازگی و عمق داشت که هرگز نمی‌توانی از آن خسته شوی. این یکی از آن فیلم‌هاست که می‌توانی بارها و بارها تماشا کنی... موسیقی، داستان، بازیگری، کارگردانی، و ویرایش، همه این‌ها این فیلم را به یک گوهر زیبا تبدیل کرده است. این یکی از بهترین فیلم‌هایی است که من تا به حال دیده‌ام و هرگز خواهم دید نه به خاطر اینکه با دیگر فیلم‌ها متفاوت باشد یا بهتر نوشته، کارگردانی یا بازی شده باشد، بلکه به خاطر اینکه جادویی است و در ذهنت می‌ماند. روح فیلم فراتر از تیتراژ با تو می‌ماند و برای همیشه در ذهنت باقی می‌ماند. فقط نمی‌توانم از یادآوری صحنه‌ها، لبخندهای شخصیت‌ها و موسیقی آن لبخند نزنم... هر کسی که می‌خواهد خوشحالی را احساس کند، باید این فیلم را ببیند. به یک کلمه، این فیلم فقط پر از روح است!! وقتی به سینماتوگرافی فکر می‌کنی، معمولاً به سینماتوگرافی دیجیتال فکر می‌کنی. اما در اوایل دهه ۵۰ و ۶۰، از چیزی به نام فیلم استفاده می‌شد. فیلم همان چیزی بود که آنها در دوربین‌ها استفاده می‌کردند قبل از اینکه دوربین‌ها بتوانند به صورت دیجیتالی آنها را ذخیره کنند. در آن زمان، پروژکتورها مجبور بودند که فیلم را دست‌ساز بچرخانند، قبل از اینکه پروژکتورهای خودکار وارد شوند، در غیر این صورت فیلم آتش می‌گرفت. این فیلم درباره دوستی بین یک پروژکتور و یک پسر بچه است که فیلم را تماشا می‌کند. این فیلم فوق‌العاده است! من فیلم‌های خارجی زیادی ندیده‌ام و در واقع این اولین فیلم خارجی است که دیده‌ام. اما خوشحالم که این اولین فیلم خارجی من است. می‌خواهید بدانید چرا؟ چون این فیلم فوق‌العاده است! موسیقی متن آن هم بسیار خوب ساخته شده است. تنها نکته منفی که می‌توانم بگویم، کمبود توسعه شخصیت در مورد شخصیت النا است. او به عنوان علاقه‌مندی تا زمانی که سالواتوره به شهر برگردد، وجود دارد و بعد دیگر از او خبری نیست. این فیلم یک کلاسیک است و خود تعریف یک کلاسیک است. هر کسی که فیلم می‌بیند یا قصد دیدن فیلمی را دارد، باید این فیلم را ببیند. این فیلم برای هر دوره و هر نسل تماشاگران فیلم، ضروری است. من این فیلم را برای اولین بار چند سال پیش دیدم، اما حالا که دوباره آن را دیدم، تصمیم گرفتم درباره‌اش صحبت کنم. این فیلم برای من یکی از بهترین فیلم‌های ایتالیایی است که تاکنون ساخته شده است. این فیلم مانند یک افسانه مدرن است که جانب جذاب سینما را به ما نشان می‌دهد و به ما یادآوری می‌کند که چرا آن را دوست داریم. البته همه چیز می‌گذرد و سینما نیز از مراحل مختلفی عبور کرده است. فیلم با دوز خوبی از نوستالژی همراه است، می‌تواند مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد و ما را به تفکر درباره زندگی وادار کند. به سختی می‌توان توضیح داد، فکر می‌کنم این یکی از آن فیلم‌هاست که توانسته چیزی شخصی را در هر کسی که آن را می‌بیند، لمس کند. بازیگران این فیلم از نام‌های بسیار قوی تشکیل شده‌اند. این یکی از بهترین فیلم‌های فیلیپ نوار است که کار فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهد و او به خوبی می‌توانست نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر آن سال باشد. سالواتوره کاسیو نیز در نقش خود فوق‌العاده عمل کرده است. از نظر تکنیکی، فیلم نیز قابل توجه است: علاوه بر بازسازی دقیق زمان‌هایی که همه چیز در آن اتفاق می‌افتد، به‌خوبی تکامل تکنیکی سینما و تغییرات مکانی که در آن قرار دارد – جیانکالدوی – را نشان می‌دهد. انتخاب لوکیشن‌ها با دقت انجام شده و تمام کارها با دقت انجام شده‌اند. ویرایش فیلم نیز بدون نقص است، به ویژه اگر در مورد نسخه‌ی گسترش‌یافته فیلم صحبت کنیم. انیو موریقونه با کارش در این فیلم یکی از بهترین موسیقی‌های متن دوران خود را به ما ارائه می‌دهد و هر ملودی ارزش شنیدن دارد.