فیلم Chinatown 1974

چیناتاون به کارگردانی رومن پولانسکی و نویسندگی رابرت تاون ساخته شده است. بازیگران اصلی این فیلم شامل جک نیکلسون، فِی داناوی، جان هیوستون، پری لوپز و جان هیلرمن هستند. موسیقی فیلم اثر جری گلدسمیت و فیلمبرداری آن به عهده جان آ. آلونسو است. کارآگاه خصوصی جی. جی. گیتس (نیکلسون) در حال تحقیق در مورد یک پرونده خیانت است، اما به سرعت خود را درگیر قتل و...

چیناتاون به کارگردانی رومن پولانسکی و نویسندگی رابرت تاون ساخته شده است. بازیگران اصلی این فیلم شامل جک نیکلسون، فِی داناوی، جان هیوستون، پری لوپز و جان هیلرمن هستند. موسیقی فیلم اثر جری گلدسمیت و فیلمبرداری آن به عهده جان آ. آلونسو است. کارآگاه خصوصی جی. جی. گیتس (نیکلسون) در حال تحقیق در مورد یک پرونده خیانت است، اما به سرعت خود را درگیر قتل و فساد می‌یابد. جمع شدن پولانسکی، تاون، نیکلسون و رابرت اوانز (تهیه‌کننده) مهارت‌های خود را به کار گرفته‌اند تا یکی از تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های نئو نوآر تاریخ را بسازند. این فیلم تصویری سوزاننده و پر از عناصر فیلم‌های نوآر و کارآگاهی است که در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ سینما را مملو کرده‌اند. از شخصیت‌پردازی‌ها (زنان مشکوک، کارآگاهان پرحرف، رهبرهای فاسد و قهرمانان سخت‌کوش در دنیایی پر از لایه‌های در حال فروپاشی) تا فیلمنامه‌ای سخت‌گیر، خشونت، جنسیت و افشاگری‌های brutal، این فیلم یک اثر ضروری در ژانر نوآر است که تنها از لحاظ نورپردازی و چرخش‌های بیان‌گرایی ناقص است. نمادگرایی آزاد و دیالوگ‌هایش در فرهنگ لغت افسانه‌ها جا دارد. چیناتاون فیلمی است که نباید از دست داد، نه تنها برای طرفداران نوآر، بلکه برای همه علاقه‌مندان به سینما. نمره: ۹.۵ از ۱۰. نمی‌توانم درباره رومن پولانسکی زیاد بگویم زیرا حس می‌کنم که آثار او را به اندازه کافی ندیده‌ام تا تحلیل جامع‌تری ارائه دهم: فقط فیلم‌های "دروازه نهم"، "پیانیست" و حالا این فیلم را دیده‌ام. این چندان زیاد نیست، اما حقیقت این است که این سه فیلم را بسیار دوست دارم و نظر مثبتی درباره‌شان دارم. این فیلم بسیار خوب است و در سبک نئو نوآر قرار می‌گیرد، زیرا زیبایی بصری آن به شدت تحت تأثیر نوآر است، با این تفاوت که رنگی است و نه سیاه و سفید. پولانسکی کارگردانی دقیق و موشکاف است که به تماشاگران کار باکیفیتی ارائه می‌دهد، در آن هر جزئیات با دقت طراحی شده است. داستان فیلم در سان‌فرانسیسکو در دهه ۱۹۳۰ اتفاق می‌افتد و بسیار شبیه به فیلم‌های گانگستری است که در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ ساخته شدند. داستان حول یک کارآگاه خصوصی، یک افسر سابق، می‌چرخد که برای زیر نظر گرفتن مردی استخدام می‌شود که به نظر می‌رسد تنها یک پرونده خیانت دیگر است. اما همه چیز تغییر می‌کند وقتی متوجه می‌شود که زنی که او را استخدام کرده، همسر غیرتی نیست. جستجوی پاسخ‌ها او را به یک شبکه از توطئه‌ها و جنایات می‌کشاند که شامل یک شرکت مهم کالیفرنیایی و یک قرارداد عمومی است که می‌تواند برای ذخیره آب شهر سرنوشت‌ساز باشد. این داستان عالی است و قادر است ما را در دقایق اولیه درگیر کند و به طور هماهنگ تنش، رومنس و تعلیق را در مقادیر مناسب ترکیب کند. علاوه بر داستان عالی و فیلمنامه‌ای بسیار خوب نوشته شده، فیلم بازیگران باکیفیتی دارد که جک نیکلسون در راس آن‌ها قرار دارد، در زمانی که هنوز جوان و جذاب بود تا نقش‌های عاشقانه را بازی کند. این بازیگر بسیار خوب عمل کرده و در این فیلم یکی از جالب‌ترین کارهای دوران حرفه‌ای‌اش را به نمایش می‌گذارد. فِی داناوی نیز کم نمی‌آورد و به سادگی شگفت‌انگیز، با وقار و جذابیت ظریف، به عنوان "فم فتال" که باید باشد، ظاهر می‌شود. جان هیوستون (پدرزن نیکلسون در زندگی واقعی در آن زمان) نیز در فیلم حضور دارد و نقش مثبتی ایفا می‌کند. علاوه بر این کیفیت‌ها، فیلم دارای ارزش‌های تولید عالی است: به طرز بی‌نقصی فیلم‌برداری شده، با زوایای عالی و وضوح بالا، دارای فیلمبرداری بسیار خوب، رنگ‌های زیبا و افکت‌های نور و سایه است، علاوه بر تن‌های سپیا که به تقویت جو "نوستالژیک" کمک می‌کند. این فیلم تولیدی بسیار دقیق است که در آن توجه ویژه‌ای به طراحی صحنه‌ها و انتخاب مکان‌های فیلم‌برداری شده تا همه چیز به خوبی در دوره تاریخی جا بیفتد. انتخاب خودروها (که در روند داستان اهمیت دارند) و طراحی لباس‌ها و وسایل نیز بسیار با دقت انجام شده است. و در آخر، باید به موسیقی عالی فیلم که توسط جری گلدسمیت ساخته شده، توجه ویژه‌ای داشت. به نظر می‌رسد این نقش مورد علاقه من از فِی داناوی باشد. او در نقش "اوالین" زنی است که مشکوک است همسرش "هالیس" (دارل زورلینگ) به او خیانت می‌کند. او خدمات کارآگاه بدبین "گیتس" (جک نیکلسون) را استخدام می‌کند و به زودی افراد کشته می‌شوند و او در داستانی داخلی از خیانت، فساد و دستکاری درگیر می‌شود که برای کارآگاهی که با یک زن در حال کار است که مشکوک است کمی با حقیقت کم‌محبت باشد و دیگری که هویت او را به شدت در تلاش است تا کشف کند، بسیار خطرناک است. نیکلسون نیز در فرم عالی قرار دارد و اجرای او طبیعی و جذاب است و شیمی قوی بین او و داناوی، به این داستان عجیب غریب غنای بیشتری می‌بخشد. رومن پولانسکی یک گروه بازیگری قوی را گرد هم آورده است - به‌ویژه جان هیوستون که به طور محدود اما مؤثر به عنوان پدر ثروتمند و غیرقابل اعتماد او "نوآ" ظاهر می‌شود و عکاسی فیلم به شدت به ایجاد حس تجمعی از کنجکاوی کمک می‌کند در حالی که به تدریج از طریق این مطالعه پیچیده و جالب شخصیت‌ها پیش می‌رویم. تولید فیلم بسیار خوب به نظر می‌رسد - لباس‌ها و خودروهای دهه ۱۹۳۰ به همراه تعدادی از نگرش‌های متمرکز در آن زمان به خوبی به تصویر کشیده شده‌اند. این فیلم کمی بیش از دو ساعت است، اما از همان ابتدا شروع می‌کند و واقعاً تا پایان متوقف نمی‌شود که هرچند کاملاً غیرمنتظره نیست، اما هنوز عناصر شگفتی کافی دارد تا آن را جذاب نگه دارد.