فیلم The Sting 1973

این فیلم نه تنها دردناک است، بلکه مانند یک پروانه نیز شناور است. این فیلم برنده جایزه اسکار بهترین فیلم، برنده جایزه اسکار بهترین کارگردانی (جرج روی هیل)، برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه (دیوید اس. وارد)، برنده جایزه اسکار بهترین ویرایش (ویلیام رینولدز)، برنده جایزه اسکار بهترین موسیقی متن (ماروین هملیچ)، برنده جایزه اسکار بهترین طراحی صحنه/دکوراسیون (بامستد و پین)، برنده جایزه اسکار بهترین طراحی لباس...

این فیلم نه تنها دردناک است، بلکه مانند یک پروانه نیز شناور است. این فیلم برنده جایزه اسکار بهترین فیلم، برنده جایزه اسکار بهترین کارگردانی (جرج روی هیل)، برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه (دیوید اس. وارد)، برنده جایزه اسکار بهترین ویرایش (ویلیام رینولدز)، برنده جایزه اسکار بهترین موسیقی متن (ماروین هملیچ)، برنده جایزه اسکار بهترین طراحی صحنه/دکوراسیون (بامستد و پین)، برنده جایزه اسکار بهترین طراحی لباس (ایدیت هد) و نامزد بهترین بازیگر (رابرت ردفورد)، بهترین فیلم‌برداری و بهترین صدا شده است. چند فیلم می‌توانند من را این‌چنین مجذوب خود کنند و بارها و بارها مرا سرگرم کنند، مانند "دردسر". به تازگی ۳۶ ساعت پیش بود که نشسته بودم و به صفحه نمایش صحبت می‌کردم و به‌طور غیرمستقیم مشاوره می‌دادم، گویی در فیلم هستم. شنیده‌ام که موفقیت این فیلم تنها به‌خاطر جذابیت ستاره‌های آن بوده است! اما این یک توهین به رابرت شاو است که ممکن است گاهی زیاد بازی کند، اما بازی او در نقش لونیگان لذت‌بخش است، به خصوص زمانی که در یک بازی پوکر در قطار، خشم بر چهره‌اش نمایان می‌شود و نیومن به طرز خنده‌داری در حال بازی است. به لحاظ بصری، فیلم لذت‌بخش است و داستان به‌خوبی در هم گره می‌خورد تا به پایانی منجر شود که نه تنها تأثیرگذار است، بلکه مانند یک پروانه سینمایی نیز شناور است. نمره من ۱۰ از ۱۰ است. هرچند که شیمی غیرقابل انکار بین پل نیومن ("هنری") و رابرت ردفورد ("جانی") وجود دارد، این فیلم به خاطر تلاش فوق‌العاده رابرت شاو است که به‌خوبی خود را نشان می‌دهد. او گانگستری سخت‌گیر به نام "لونیگان" است که به‌طور ناشناس توسط "جانی" فریب می‌خورد و به سرعت تصمیم می‌گیرد که احتیاط بهتر از شجاعت است و از شهر فرار می‌کند. در این مرحله، دو کلاهبردار تصمیم می‌گیرند که هدفشان می‌تواند برای به‌دست آوردن مبلغ بیشتری خوب باشد و بنابراین یک عملیات پیچیده برای شرط‌بندی در مسابقات اسب‌دوانی ترتیب می‌دهند. حالا "لونیگان" هدف آسانی نیست و هر قدمی که برمی‌دارند، پر از خطر است - اما به آرامی و به‌طور قطع، آنها به همراه گروهی از کلاهبرداران دیگر، شروع به طراحی تله نهایی برای این مرد باهوش اما در نهایت طمع‌کار می‌کنند. آیا می‌توانند این کار را انجام دهند؟ آیا می‌توانند این کار را انجام دهند و زنده بمانند؟ فیلم از نظر بصری فوق‌العاده است، نویسندگی سریع و پر از طنز است و اجازه تعامل بسیار خوبی بین تقریباً همه شخصیت‌ها را می‌دهد - از جمله ایلین برنان و "کید تویست" کاریزماتیک (هارولد گولد). زیبایی‌شناسی فیلم نیز فوق‌العاده است - دکورها، لباس‌ها، خودروها و حتی تفنگ‌های تامى، همگی به‌خوبی با هم کار می‌کنند و غنای بسیاری به این داستان جذاب می‌بخشند. موسیقی همراهی اسکات جاپلین نیز icing on the cake این درام جنایی باکلاس و سرگرم‌کننده است که هنوز هم پس از پنجاه سال از تماشای آن لذت می‌برم. **ضروری است که این فیلم شگفت‌انگیز دوباره کشف شود.** در حالی که فیلم‌های زیادی درباره کلاهبرداران و بازی‌های اعتماد وجود دارد (مانند "اوشن الون" و دنباله‌هایش)، هرگز فیلمی را ندیده‌ام که این‌قدر خوشرو و شخصیت‌های اصلی‌اش این‌قدر دوست‌داشتنی باشند. این یک کمدی خانوادگی سبک از دهه ۷۰ است که در آن گروهی از کلاهبرداران تصمیم می‌گیرند جان خود را به خطر بیندازند تا یک مافیای قدرتمند و ثروتمند را فریب دهند تا انتقام دوستی را بگیرند که توسط آدم‌کش‌های او کشته شده است. این فیلم در آن زمان موفقیت مالی بزرگی در ایالات متحده بود و جوایز قابل توجهی از جمله هفت جایزه اسکار: بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین موسیقی متن اصلی، بهترین فیلمنامه اصلی، بهترین طراحی لباس، بهترین ویرایش و بهترین طراحی صحنه را به‌دست آورد! بنابراین، سخت است که باور کنیم فیلمی با این ویژگی‌ها فراموش شده است، اما این حقیقت دارد. هرگز آن را در تلویزیون ندیده‌ام، درباره‌اش زیاد نشنیده‌ام و فکر نمی‌کنم حتی در خارج از کشورش هم زیاد دیده شده باشد. در پرتغال این فیلم وجود نداشت، اما می‌فهمم چرا: این فیلم یک روز قبل از وقوع یک کودتای نظامی در کشور به نمایش درآمد و بقیه آن سال برای ما بسیار پیچیده بود، بنابراین هیچ‌کس تمایلی به رفتن به سینما نداشت. بنابراین، فکر می‌کنم بازنگری این فیلم و بازگرداندن آن به سینما، در یک نسخه ممکن است ترمیم شده، یک اقدام کاملاً عادلانه در راستای کیفیت آن خواهد بود. این فیلم دارای سه بازیگر بزرگ است که شایسته تحسین برای کار انجام شده در اینجا هستند: رابرت ردفورد در فیلمی که درهای زیادی برایش باز خواهد کرد، ارزشی و استعدادی را نشان می‌دهد، رابرت شاو یکی از بهترین تمرین‌های دراماتیک بلوغ هنری‌اش را به ما ارائه می‌دهد و پل نیومن در نقش یک کلاهبردار باوقار و دوستانه که پر از حقه است، درخشش و جذابیت دارد. دیدن این سه بازیگر بزرگ در کنار هم بر روی صحنه، فوق‌العاده لذت‌بخش است. فیلم همچنین دارای یک بازیگر فرعی خوب است که شامل رابرت ارل جونز، چارلز درنینگ، ایلین برنان، ری والستون و سایر هنرمندان خوب می‌شود. از نظر فنی، باید به فیلم‌برداری بی‌نقصی که با چشم دقیق کارگردان جرج روی هیل به‌دست آمده و با همکاری تیمی از حرفه‌ای‌ها ایجاد شده، تسلیم شویم. این فیلم به‌خوبی فیلم‌های قدیمی دهه ۳۰ را شبیه‌سازی می‌کند با این مزیت که رنگی است و در تن‌های عمدتاً قهوه‌ای، طلایی و زرد ارائه شده است. دکورها، وسایل و لباس‌ها فوق‌العاده‌اند: خودروها می‌توانند طرفداران کلاسیک را به وجد آورند و لباس‌ها به‌خوبی در کمد هر آقایی که به "قدیمی" بودن آن‌ها علاقه‌مند باشد، جا می‌شوند. دوره به‌خوبی بازسازی شده و موقعیت‌ها تنش دراماتیک و طنز را به‌خوبی متعادل می‌کنند. موسیقی متن به‌خوبی بر اساس ملودی‌های پیانوی اسکات جاپلین بنا شده و گوش‌نواز است، و عناوین به‌طرز فوق‌العاده‌ای طراحی شده و خود دارای هنر هستند. این فیلم طولانی است و دو ساعت به طول می‌انجامد، اما تماشای آن بسیار لذت‌بخش است و به‌قدری خوب ویرایش شده که زمان به سرعت می‌گذرد.