فیلم Lawrence of Arabia 1962

این فیلم به وضوح یک اثر حماسی است که نزدیک به چهار ساعت طول می‌کشد و با مناظر وسیع و شگفت‌انگیز بیابان و بازیگران زیاد خود، تأثیرگذار است. داستان آن به یک بازه زمانی نسبتاً کوتاه از زندگی یک مرد برجسته می‌پردازد. نمی‌دانم تماشاگران امروزی چگونه با طولانی بودن فیلم کنار می‌آیند، زیرا آن‌ها به تماشای فیلم‌هایی با این مدت زمان عادت کرده‌اند که معمولاً...

این فیلم به وضوح یک اثر حماسی است که نزدیک به چهار ساعت طول می‌کشد و با مناظر وسیع و شگفت‌انگیز بیابان و بازیگران زیاد خود، تأثیرگذار است. داستان آن به یک بازه زمانی نسبتاً کوتاه از زندگی یک مرد برجسته می‌پردازد. نمی‌دانم تماشاگران امروزی چگونه با طولانی بودن فیلم کنار می‌آیند، زیرا آن‌ها به تماشای فیلم‌هایی با این مدت زمان عادت کرده‌اند که معمولاً شامل قهرمانان ابرقهرمانی با طنز و اکشن تقریباً مداوم هستند. من حتی یادم نمی‌آید که چقدر سال پیش اولین بار فیلم «لورنس عربستان» را تماشا کردم - احتمالاً حدود چهل سال پیش. این فیلم به طور کلی به خوبی پیر شده است. تنها نکته منفی که اخیراً در هنگام تماشای دوباره آن به ذهنم رسید، ممکن است به سن من مربوط باشد. اما گاهی اوقات فیلم گفت‌وگوهای زیادی دارد که البته خوب است، اما برخی از دیالوگ‌ها به آرامی بیان می‌شوند و اگر چنین صحنه‌ای به موسیقی منتقل شود، موسیقی به قدری بلند است که حس می‌کنم نیمی از صندلی‌ام را بلند می‌کند. باید کنترل از راه دور را در دست می‌داشتم تا آماده تنظیم صدا باشم. این یک نکته جزئی است. ۲۲۷ دقیقه عظمت! من همیشه می‌خواستم فیلم «لورنس عربستان» را ببینم، با توجه به جایگاه آن به عنوان یکی از آثار بزرگ، هرچند آن زمان طولانی همیشه باعث شده بود که آن را در پس‌زمینه ذهنم قرار دهم. در نهایت، زمانی را برای تماشای آن پیدا کردم و واقعاً نزدیک به چهار ساعت به خوبی صرف شد! نمی‌خواهم بگویم طول فیلم قابل نادیده گرفتن است، هرچند واقعاً احساس نمی‌شود که این فیلم ۳ ساعت و ۴۷ دقیقه طولانی است - بنابراین تمام اعتبار به همه کسانی که در آن مشارکت داشتند. بازی پیتر اوتول قطعاً فوق‌العاده است و نمی‌توانم چیز بیشتری به آنچه که بسیاری دیگر در طول دهه‌ها گفته‌اند اضافه کنم - او به سادگی درخشان است. دیگر بازیگران قوی شامل الک گینس، آنتونی کوئین، عمر شریف و به طور جزئی‌تر کلود رینز هستند. هیچ یک از بازیگران در این فیلم اشتباه نمی‌کنند، همان‌طور که انتظار می‌رود. عکاسی در سراسر فیلم نیز به طور کامل زیبا است و کل ظاهر و احساس فیلم واقعاً خیره‌کننده است. درباره این موضوع چیزهای بیشتری برای گفتن وجود دارد، اما آن را به کسانی که قبلاً این موارد را بیان کرده‌اند واگذار می‌کنم. من فقط اینجا هستم تا فیلم‌های بزرگ را تماشا کنم و این فیلم ۱۹۶۲ به وضوح یکی از آن‌هاست. بدون شک یک کلاسیک است. این فیلم باید در لیست ده فیلم برتر من باشد - یک تمرین تقریباً بی‌نقص در ترکیب عکاسی فوق‌العاده، بازی، نویسندگی، لباس‌ها و موسیقی به مدت سه ساعت سرگرمی شگفت‌انگیز است. شایعه شده که آلبرت فینی برای نقش اصلی پیشنهاد شده و پیتر اوتول را به جای خود پیشنهاد کرده است. اگر این درست باشد (یا نباشد)، به وضوح شانس در این بازسازی داستان تی. ای. لورنس که الهام‌بخش و رهبر یک قیام عربی علیه امپراتوری عثمانی بود، در دسترس بوده است. صحنه نمادینی که ما را با عمر شریف به عنوان لورنس ملاقات می‌کند و به دیدار شاهزاده فیصل (الک گینس) می‌رود، ما را به سفری از ماجراجویی، سیاست، خرافات، جاه‌طلبی و بی‌رحمی می‌برد. آنتونی کوئین فوق‌العاده است و در نقش‌های کمتر، کلود رینز، خوزه فِرر و جک هاوکینز به عنوان GOC او که کمی بدبین و اما فرصت‌طلب است، حضور دارند. آرتور کندی داستان لورنس را به جهان منتقل می‌کند و از طریق چشمان او می‌بینیم که شخصیتش چگونه تحت تأثیر تمام خشونت‌های اطراف/تحریک‌شده توسط او تغییر می‌کند. پیتر اوتول سفر احساسی از یک افسر ساده‌دل و خوش‌بین به یک کهنه‌سرباز خسته از جنگ را به طرز خیره‌کننده‌ای به تصویر می‌کشد. این یک فیلم واقعی و لذت‌بخش است.