فیلم Yojimbo 1961

فیلم فوق‌العاده‌ای است! آکیرا کوروساوا یک کارگردان استاد است. فیلم YOJIMBO که در سال 1961 ساخته شده، یک درام تاریخی ژاپنی است که در آن، استراتژی زبردستانه به اندازه مهارت در شمشیرزنی اهمیت دارد. در اواخر دوره ادو (چند دهه قبل از پایان آن در 1868)، یک جامعه دچار مشکل دو باند متقابل است که یک امپراتوری جنایی از فحشا و قمار ساخته‌اند. حتی مقامات محلی...

فیلم فوق‌العاده‌ای است! آکیرا کوروساوا یک کارگردان استاد است. فیلم YOJIMBO که در سال 1961 ساخته شده، یک درام تاریخی ژاپنی است که در آن، استراتژی زبردستانه به اندازه مهارت در شمشیرزنی اهمیت دارد. در اواخر دوره ادو (چند دهه قبل از پایان آن در 1868)، یک جامعه دچار مشکل دو باند متقابل است که یک امپراتوری جنایی از فحشا و قمار ساخته‌اند. حتی مقامات محلی نیز در این فساد سهیم هستند. در این شهر، یک سامورایی بی‌نام (توشیرو میفونه) وارد می‌شود. وقتی که هر دو طرف طعم مهارت او در شمشیرزنی را می‌چشند، می‌خواهند او را استخدام کنند، اما او تصمیم می‌گیرد که آن‌ها را علیه یکدیگر به کار گیرد و شهروندان بی‌گناه را از این شر رها کند. در فیلم‌های قبلی، کوروساوا از توانایی میفونه در ایجاد حالات چهره اغراق‌آمیز خنده و ترس بهره‌برداری کرده بود. اما در اینجا، سامورایی بی‌نام کاملاً آرام است و این باندهای جنایتکار و مقامات فاسد هستند که نقش دلقک‌ها را ایفا می‌کنند. ایکیو ساوامورا به عنوان یک پلیس محلی همیشه به باندها چاکر است، در حالی که ایزو سو یامادا با بازی به یاد ماندنی‌اش به عنوان مادام یک خانه فساد، توجه‌ها را جلب می‌کند. در آنچه که به یک سنت درام تاریخی ژاپنی تبدیل خواهد شد، به نظر می‌رسد که دستیاران باندها از بین عجیب‌ترین مردان انتخاب شده‌اند (هر یک به‌ویژه لباس‌های عجیب و غریبی دارند)، و یکی از اوباش توسط بازیگری که دچار غول‌پیکری است، نقش‌آفرینی می‌شود. این درام تاریک و کمدی بین شخصیت‌ها با خشونت وحشیانه همزیستی دارد. با این حال، در حالی که تماشاگران ممکن است در سال 1961 از دیدن سامورایی که با صداهای واقعی شمشیر زدن و قطع عضو، رقبای خود را نابود می‌کند، شوکه شوند، در اینجا تنها چند نبرد وجود دارد و همه آن‌ها به سرعت انجام می‌شوند. (در واقع، یکی از بارزترین جنبه‌های بازی میفونه سرعت او در اجرای حرکات شمشیر است.) در حالی که کوروساوا از اینکه اوباش به جزای خود می‌رسند لذت می‌برد، در خونریزی غرق نمی‌شود. بسیاری درباره تأثیر این فیلم ژاپنی بر وسترن‌های ساخته شده در آمریکا و اروپا صحبت کرده‌اند (فیلم "A FISTFUL OF DOLLARS" اثر سرجیو لئونه یک بازسازی مستقیم از آن است). با این حال، فیلم همچنین به خاطر اینکه به شدت تحت تأثیر غرب قرار دارد، جالب است. الهام کوروساوا از یک داستان جنایی آمریکایی اثر داشیل همت بود، راه رفتن سامورایی در خیابان اصلی از وسترن‌های جان فورد و دیگران اقتباس شده است، موسیقی متن ترکیبی از موسیقی ژاپنی و سازهای غربی مانند هارپسیکورد است، و ظاهر زیبا و جوان تاتسویا ناکادایی به وضوح بر اساس هالیوود مدل‌سازی شده است. به طور کلی، من از این فیلم بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. همه چیز – از فیلمنامه و جنبه‌ها تا جزئیات کوچک مانند باد و گرد و غبار و دکوراسیون‌های کوچک در صحنه – نتیجه تلاش و استعداد فوق‌العاده‌ای به نظر می‌رسد که همه با هم برای تحت تأثیر قرار دادن بیننده جمع شده‌اند. و مانند "راشومون" کوروساوا، این فیلم حتی با وجود اینکه عناصر آن به طور مکرر توسط دیگر فیلم‌ها و تولیدات تلویزیونی در نیم قرن گذشته مورد استفاده قرار گرفته، همچنان تازگی خود را حفظ کرده است. من وقتی این فیلم را دیدم، شگفت‌زده شدم که چقدر دیرتر از آنچه که تصور می‌کردم - قرن نوزدهم - اتفاق می‌افتد، زیرا همیشه تصور می‌کردم که جنبه تاریخی‌تری دارد. اما این به هیچ وجه از داستان کم نمی‌کند - زیرا کوروساوا دوباره یوشیرو میفونه ("سانجیرو") را در نقش اصلی انتخاب کرده است. او یک سامورایی سرگردان است که به یک روستای پر از درگیری می‌آید. مهارت‌های او مورد توجه دو رئیس متقابل قرار می‌گیرد و او به طرز موفقیت‌آمیزی آن‌ها را علیه یکدیگر به کار می‌گیرد و صلح را حفظ می‌کند تا اینکه یکی از پسران آن‌ها با یک تپانچه وارد می‌شود و توازن قدرت را به کلی تغییر می‌دهد. میفونه در نقش یک رونین مستقل، کاملاً با اصول اخلاقی و در برخی مواقع بسیار سرگرم‌کننده، فوق‌العاده است - من کمی به یاد شخصیت کلینت ایستوود در فیلم‌های سرجیو لئونه افتادم - با یک خط خشن و خشن: اما به نوعی فقط نسبت به کسانی که شایسته سرنوشتشان هستند. این فیلم زمان می‌برد - توسعه شخصیت به خوبی انجام می‌شود و به همین دلیل من به شدت به میفونه و دوستش، مسافر (ایجیرو تونو) علاقمند شدم زیرا خطر آن‌ها به تدریج افزایش می‌یابد. بقیه بازیگران نیز به خوبی به تنش می‌افزایند و استفاده مکرر از آب و هوا به خلق جوّ جذاب کمک می‌کند و این فیلم را به یک اثر فوق‌العاده تبدیل می‌کند که واقعاً ارزش تماشا دارد.