فیلم Psycho 1960

این فیلم الزامی برای تماشا است. **امتیاز نهایی: ★★★½ - من واقعاً از آن خوشم آمد. به شدت توصیه می‌کنم که وقت خود را برای تماشای آن بگذارید.** «ما همه گاهی دیوانه می‌شویم. آیا تو این را حس نکرده‌ای؟» داستان درباره یک منشی به نام ماریون کرین (با بازی جانت لی) است که ۴۰,۰۰۰ دلار دزدیده و به طور ناگهانی از شهر فرار می‌کند و در یک مهمان‌خانه...

این فیلم الزامی برای تماشا است. **امتیاز نهایی: ★★★½ - من واقعاً از آن خوشم آمد. به شدت توصیه می‌کنم که وقت خود را برای تماشای آن بگذارید.** «ما همه گاهی دیوانه می‌شویم. آیا تو این را حس نکرده‌ای؟» داستان درباره یک منشی به نام ماریون کرین (با بازی جانت لی) است که ۴۰,۰۰۰ دلار دزدیده و به طور ناگهانی از شهر فرار می‌کند و در یک مهمان‌خانه دورافتاده در فیرول، کالیفرنیا متوقف می‌شود. او در اینجا با نورمن بیتس (با بازی آنتونی پرکینز)، پسر عجیبی که وابسته به مادرش است، ملاقات می‌کند. در این داستان، یک کارآگاه خصوصی (با بازی مارتین بالسام)، خواهر ماریون (با بازی ورا مایلز) و عشق مخفی ماریون (با بازی جان گاوین) نیز حضور دارند. این فیلم به کارگردانی آلفرد هیچکاک و بر اساس کتاب «روان‌پریش» نوشته رابرت بلاخ ساخته شده است. این فیلم در زمان انتشارش در سال ۱۹۶۰ تأثیر زیادی گذاشت. داستان آن شامل یک تغییر plot بود که در آن زمان نوآورانه به حساب می‌آمد و مشابه فیلم «شهر مردگان» در انگلستان بود. اگرچه هر دو فیلم خوب هستند، اما «روان‌پریش» به مراتب برتر است. این فیلم سه دنباله (در سال‌های ۱۹۸۳، ۱۹۸۶ و ۱۹۹۰) داشت که آخرین آن یک پیش‌درآمد نیمه‌ساخته بود و همگی با بازی آنتونی پرکینز به عنوان نورمن و بازگشت ورا مایلز برای اولین قسمت ساخته شدند. یک نکته که خوشم نمی‌آید این است که فیلم به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شده است. دنباله‌ها و بازسازی ۱۹۹۸ را ببینید تا همان مکان‌ها را با رنگ‌های زنده مشاهده کنید. این فیلم ۱ ساعت و ۴۹ دقیقه طول دارد و عمدتاً در محوطه استودیو یونیورسال، یونیورسال سیتی، کالیفرنیا فیلمبرداری شده است و بخش‌هایی نیز در لس آنجلس، گورمن، کالیفرنیا و فینیکس، آریزونا گرفته شده است. **امتیاز: A** این فیلم از استاد تعلیق، فیلم مورد علاقه من است. این فیلم ترسناک روان‌شناختی به‌طور گسترده‌ای به عنوان اولین فیلم اسلشر شناخته می‌شود. با بازی‌های فوق‌العاده آنتونی پرکینز و جانت لی و موسیقی برجسته برنارد هرمن که تنش زیادی را در طول فیلم ایجاد می‌کند، به‌راستی بهترین تریلر ساخته شده است. فقط آلفرد هیچکاک می‌توانست فیلمی این‌چنین سرگرم‌کننده و همزمان وحشتناک بسازد. اوج داستان همچنان مرا برای همیشه آزار می‌دهد. شگفت‌انگیز است که این اولین بار است که آن را می‌بینم، نمی‌دانم چرا این‌قدر طول کشید، اما بالاخره به تماشای آن نشستم. این فیلم از هر نظر عالی است، از بازی آنتونی پرکینز گرفته تا جو کلی، و از هر لحظه‌اش لذت بردم، هرچند که در این مرحله تقریباً تمام داستان را می‌دانستم چون همه صحنه‌ها و دیالوگ‌های نمادین در طول سال‌ها تکرار شده‌اند. نمی‌دانم آیا این فیلم *مورد علاقه* من از هیچکاک است یا نه، زیرا همچنان «پنجره عقبی» را ترجیح می‌دهم، اما واضح است که چرا این فیلم بعد از ۶۰ سال همچنان محبوب است. **۴.۵/۵** این فیلم بسیار بیشتر از آن صحنه مشهور در دوش است - و بخش زیادی از آن به موسیقی شگفت‌انگیز برنارد هرمن تعلق دارد. توانایی او در استفاده از نواهای تند و تیز و ریتم موسیقی‌اش بار سنگینی را به دوش می‌کشد که به این فیلم حس تهدیدی انباشته می‌دهد که بعد از بیش از ۶۰ سال، هنوز هم یک اثر سینمایی استادانه است. ماریون کرین می‌خواهد رابطه‌اش را با دوست‌پسر خوش‌تیپ و کم‌پولش «سم» (جان گاوین) پیش ببرد، بنابراین وقتی فرصتی غیرمنتظره در محل کارش پیش می‌آید که ۴۰,۰۰۰ دلار به او می‌دهد، از شهر فرار می‌کند و در طوفان رعد و برق به مهمان‌خانه «بیتس» پناه می‌برد، جایی که با «نورمن» (آنتونی پرکینز که بسیار خوش‌تیپ است) مواجه می‌شود. باقی داستان را باید خودتان تماشا کنید، اما داستان تقریباً همه آنچه را که از یک تریلر می‌خواهید دارد: مردی با کمی «سندرم مامی»؛ سرقتی قدیمی و خوب؛ هوس و اگرچه پایان آن را چندان دوست نداشتم، اما این فیلم یک قطعه دراماتیک فوق‌العاده و به‌خوبی ساخته شده است که به طرز هوشمندانه‌ای بر اساس یک داستان نسبتاً ساده با یک بازیگر قوی و متقاعدکننده ساخته شده است. اگر می‌توانید در سینما ببینید؛ آن خانه بر روی تپه به این شکل بیشتر ترسناک به نظر می‌رسد. کار فوق‌العاده‌ای است!