فیلم Witness for the Prosecution 1957

این فیلم یک تریلر عالی با تفسیرهای کلاسیک فوق‌العاده است. داستان گاهی اوقات خیلی کند پیش می‌رود. **چرا دیگر این فیلم‌ها ساخته نمی‌شوند؟** این فیلم نه تنها یک درام دادگاهی فوق‌العاده است (که برخی افراد اینطور فکر نمی‌کنند)، بلکه تماشای آن بسیار **سرگرم‌کننده** و **لذت‌بخش** است. به‌ویژه به خاطر شخصیت‌های _چارلز لاوتون_ و _السا لنچستر_. اما _تیرون پاور_ و _مارلین دیتریچ_ نیز در نقش‌های خود...

این فیلم یک تریلر عالی با تفسیرهای کلاسیک فوق‌العاده است. داستان گاهی اوقات خیلی کند پیش می‌رود. **چرا دیگر این فیلم‌ها ساخته نمی‌شوند؟** این فیلم نه تنها یک درام دادگاهی فوق‌العاده است (که برخی افراد اینطور فکر نمی‌کنند)، بلکه تماشای آن بسیار **سرگرم‌کننده** و **لذت‌بخش** است. به‌ویژه به خاطر شخصیت‌های _چارلز لاوتون_ و _السا لنچستر_. اما _تیرون پاور_ و _مارلین دیتریچ_ نیز در نقش‌های خود به خوبی از عهده نمایش یک مرد _بی‌گناه، ترسیده از زندگی‌اش و یک همسر بی‌وفا و بی‌عاطفه_ برآمدند. برخی ممکن است بگویند که آن‌ها پایان داستان را نیمه راه پیش‌بینی کردند، اما من مطمئن نیستم که چگونه آن‌ها **پایان واقعی** را قبل از آنکه واقعاً بر روی پرده نمایان شود پیش‌بینی کردند؟ این فیلم در بخش دادگاه و همچنین در صحنه‌هایی که در _دفتر سر ویلفرید رابرتز_ فیلمبرداری شده، فوق‌العاده است (به‌ویژه به خاطر شخصیت دوست‌داشتنی و آزاردهنده _خانم پلایمسول_!). شاید افرادی (که امیدوارم اقلیت باشند) که فکر می‌کنند این فیلم شایسته رتبه و امتیاز بالایی که دارد نیست، این اثر هنری درخشان را بیشتر به عنوان یک تریلر تعلیقی دیده‌اند. اما من این فیلم را به عنوان یک درام سرگرم‌کننده و مرموز دوست داشتم! من به این فیلم نمره ۱۰ می‌دهم، چرا که هیچ درام دادگاهی کلاسیکی را ندیده‌ام که در تمام طول فیلم اینقدر شدید باشد (غیر از چند صحنه‌ی شاد با سر ویلفرید رابرتز) و در نهایت احساس سبکی و لبخند به لب داشته باشم به جای اینکه به فکر عمیق بیفتم. توضیحات پایانی در تیتراژ بسیار دوست‌داشتنی و جذاب بود: _"مدیریت این تئاتر پیشنهاد می‌کند که برای سرگرمی بیشتر دوستان‌تان که هنوز این فیلم را ندیده‌اند، راز پایان Witness for the Prosecution را به کسی فاش نکنید!"_ و باید بگویم که من _طرفدار بزرگ 12 Angry Men و How to Kill a Mockingbird_ هستم! اما این فیلم نیز به شیوه‌ای متفاوت بسیار خوب است! لئونارد استیون ول به جرم قتل یک بیوه ثروتمند که ثروتی به او به ارث گذاشته است، در محاکمه قرار می‌گیرد. وکیل مشهور، سر ویلفرید رابرتز، وکالت او را به عهده می‌گیرد، اما او و همه‌ی افراد دیگر وقتی همسر به نظر محبت‌آمیز ول، کریستین، برای شهادت علیه متهم حاضر می‌شود، شوکه می‌شوند. بر اساس نمایشنامه موفق آگوست کریستی در سال ۱۹۵۳، "Witness For The Prosecution" از اصلاحات کارگردان بزرگ بیلی وایلدر و شریک نویسنده‌اش هری کرنیتز بهره‌مند شده است. در اینجا دیالوگ‌ها به شدت تند و تیز هستند و شخصیت‌ها به‌خوبی شکل گرفته‌اند و نتیجه‌ای فوق‌العاده به دست آمده است، اما مهم‌تر از همه، هنر اصلی این است که اجازه ندهیم یک درام دادگاهی صرفاً به یک درام دادگاهی تبدیل شود. فیلم بدون صحنه‌های هدر رفته، بدون لحظات خسته‌کننده پیش می‌رود و آنقدر سرزنده و پرشور است که گاهی فراموش می‌کنید که واقعاً در داستان درام وجود دارد. بازیگران در اینجا در بهترین فرم خود هستند، وایلدر مدتی بود که می‌خواست با چارلز لاوتون کار کند و واضح است که هر دو طرف در اینجا بهترین عملکرد را از یکدیگر می‌گیرند. لاوتون به عنوان رابرتز فوق‌العاده است، زبانی تند و سرشار از انرژی و شوخی دارد، و تعامل او با خانم پلایمسول (همسر واقعی لاوتون، السا لنچستر) کیفیت بالایی دارد و این نیز گواهی بر نبوغ وایلدر در کنار هم قرار دادن آن‌هاست. تیرون پاور، در آخرین فیلمی که قبل از مرگ ناگهانی‌اش به پایان رساند، به طرز شیطانی هوشمندانه به عنوان ول ظاهر می‌شود، در حالی که تورین تچر به عنوان وکیل دادستان خشن مایرز عالی است. اما با وجود اینکه همگی خوب هستند، همه در سایه مارلین دیتریچ و بازی او به عنوان کریستین ول قرار می‌گیرند، با جذابیتی مرموز و زنانه که اجرا را به این فیلم دلپذیر می‌بخشد. به نظرم در طول شب به این نتیجه رسیدم که این فیلم احتمالاً نزدیک‌ترین فیلمی است که وایلدر به سبک هیچکاکی نزدیک شده است و مطمئناً استاد بزرگ تعلیق نیز از این فیلم لذت می‌برد. این یک معما است که درامیک است، یک تریلر که همچنین خنده‌دار است، و اساساً یک کلاسیک چند ژانره است. ۹ از ۱۰. ممکن است که در اینجا درخواستی غیرمعقول کنم، اما آیا چارلز لاوتون هرگز فیلم بدی ساخته است؟ او این فیلم را به عنوان وکیل فوق‌العاده اما بدخلق "سر ویلفرید رابرتز" با جذابیت و سبک زیاد رهبری می‌کند. مارلین دیتریچ به طرز شگفت‌انگیزی نقش "کریستین ول" را به عنوان شخصیتی شیطانی و manipulative بازی می‌کند و حتی تیرون پاور، که بیشتر به عنوان یک ستاره سینما شناخته می‌شود تا یک بازیگر جدی، در اجرای خود در نسخه فوق‌العاده بیلی وایلدر از داستان آگوست کریستی درباره مردی که به قتل یک خانم سالخورده متهم شده که به تازگی مقدار زیادی پول به او به ارث گذاشته‌است، به خوبی عمل می‌کند. السا لنچستر به عنوان پرستاری که سعی می‌کند از سقوط بیمارش در حین محاکمه جلوگیری کند، به طرز مناسبی آزاردهنده/ترسناک/دوست‌داشتنی است و تعدادی از بازیگران بریتانیایی کارآمد دیگر - از جمله یک اجرای فوق‌العاده جذاب از یونا اوکانر در جایگاه شهود - نقش‌های پشتیبانی را به خوبی ایفا می‌کنند. این یکی از آن موارد بسیار نادر است که همه چیز به خوبی با هم هماهنگ می‌شود و واقعاً تماشای آن لذت‌بخش است. برخی از نکته‌های طنزآمیز و دیالوگ‌های تند لاوتون واقعاً خنده‌دار هستند. اگر این فیلم با "Bridge on the River Kwai" روبرو نمی‌شد، مطمئن هستم که حداقل یک اسکار را به خود اختصاص می‌داد!