فیلم Wild Strawberries 1957

برگمان درباره معنا و مفهوم زندگی و گذر زمان سخن می‌گوید. بازیگران فوق‌العاده‌ای در این فیلم حضور دارند که در چندین فیلم دیگر برگمان نیز تکرار می‌شوند و اجراهای قابل توجهی از اینگرید تولین و ویکتور شیوستروم به نمایش گذاشته شده است. در نزدیکی آغاز فیلم، صحنه‌ای بسیار جالب وجود دارد که در آن کالسکه‌ای با اسب، چرخش در میان جدول و تیر چراغ برق گیر...

برگمان درباره معنا و مفهوم زندگی و گذر زمان سخن می‌گوید. بازیگران فوق‌العاده‌ای در این فیلم حضور دارند که در چندین فیلم دیگر برگمان نیز تکرار می‌شوند و اجراهای قابل توجهی از اینگرید تولین و ویکتور شیوستروم به نمایش گذاشته شده است. در نزدیکی آغاز فیلم، صحنه‌ای بسیار جالب وجود دارد که در آن کالسکه‌ای با اسب، چرخش در میان جدول و تیر چراغ برق گیر می‌کند. اسب‌ها به جلو حرکت می‌کنند، چرخ جدا می‌شود و تابوتی در وسط یک خیابان خالی نمایان می‌شود. عابری به سمت تابوت نزدیک می‌شود و متوجه می‌شود که ساکن آن هنوز زنده است - و بدتر از آن، او خود اوست! این "دکتر بورگ" (ویکتور شیوستروم) است. آیا این نشانه‌ای از سرنوشت است؟ برای من که خنده‌دار بود و بسیاری از صحنه‌های دیگر این درام تفکر‌برانگیز نیز چنین احساسی را به من منتقل کرد. داستان حول یک مرد دانشمند می‌چرخد که قرار است روز بعد به لوند برود تا یک افتخار بزرگ برای خدماتش به حرفه پزشکی دریافت کند. در نیمه شب، او به خدمتکار بی‌حاشیه‌اش "آگدا" (با بازی دلپذیر جولیان کیندال) خبر می‌دهد که قصد دارد از استکهلم با خودرو سفر کند نه با هواپیما. او از این موضوع ناراحت می‌شود و به هیچ‌وجه با این بی‌ملاحظگی موافق نیست، اما برای او صبحانه می‌پزد و چمدانش را آماده می‌کند. در طول صبحانه، عروس باردارش "ماریان" (اینگرید تولین) تصمیم می‌گیرد که به سفر بپیوندد. در راه، مشخص می‌شود که او از پیرمرد متنفر است و صراحت‌اش او را شوکه می‌کند. او به راحتی اعتراف می‌کند که یک پیرمرد عالمانه و بدخلق است، اما این موضوع به شدت او را آزار می‌دهد. پس از توقفی برای سوخت‌گیری در گاراژ "هنریک" (مکس ون سیدو)، آن‌ها تعدادی مسافر سوار می‌کنند. ابتدا گروهی از جوانان پرشور و سپس زوجی در حال دعوا که به نظر می‌رسد از آزار یکدیگر لذت می‌برند. در حین سفر، این سفر و همراهانش باعث می‌شود او به یاد زندگی‌اش بیفتد، درباره مادر پسرش و شادی‌ها و تراژدی‌های زندگی‌اش فکر کند. تنها زمانی که به مراسمش می‌رسد، شروع به ارزیابی مجدد زندگی‌اش، دیدگاه‌ها و اولویت‌هایش می‌کند. شیوستروم در اینجا فوق‌العاده عمل می‌کند. او واقعاً نقش را به شکلی شبیه "اسکروژ" به خوبی ایفا می‌کند. او در بیشتر زندگی‌اش به راحتی عاطفی پناه برده و اکنون در یک بن‌بست ناکام قرار گرفته است که ممکن است نتواند از آن فرار کند. تولین نیز به خوبی به عنوان زنی به‌طور عمدی تحریک‌آمیز و ظاهراً بی‌رحم ایفای نقش می‌کند و هیچ‌یک از تندکلامی‌هایش را به او نمی‌بخشد. در این فیلم، طنز فراوان وجود دارد - تاریک و شیطنت‌آمیز، و ما نگاهی جالب به این موضوع داریم که چقدر خوداندیشی می‌تواند سمی باشد - در هر سنی. مانند همیشه در آثار این کارگردان، سوالات مربوط به دین و خدا هرگز دور نیستند، اما در اینجا به شیوه‌ای ارائه می‌شوند که شخصیت‌ها به آن‌ها می‌پردازند نه اینکه ما مجبور به انجام آن کار باشیم - و این، باعث می‌شود که این فیلم به مراتب آرام‌تر باشد، اگر این واژه را بتوان درباره اینگمار برگمان به کار برد - و به آرامی به کاوش در بار الهیاتی او بپردازد. داستان پرمشغله و سرگرم‌کننده است و شخصیت‌های دیگری در روایت دخیل هستند که به ما فرصتی می‌دهند تا گهگاه نفس بکشیم، و فکر می‌کنم این فیلم ممکن است یکی از محبوب‌ترین‌های من از این کارگردان باشد.