فیلم On the Waterfront 1954

شما فکر می‌کنید خداوند قادر مطلق هستید، اما می‌دانید که چه کسی هستید؟ شما یک آدم بی‌ارزش و کثیف هستید! و من از آنچه که به شما کردم خوشحالم، می‌شنوید؟ از آنچه که انجام دادم خوشحالم! فیلم "در ساحل" به کارگردانی الیا کازان و بر اساس فیلمنامه‌ای از باد شولبرگ که از مجموعه مقالات مالکم جانسون اقتباس شده است، ساخته شده است. بازیگران آن شامل مارلون...

شما فکر می‌کنید خداوند قادر مطلق هستید، اما می‌دانید که چه کسی هستید؟ شما یک آدم بی‌ارزش و کثیف هستید! و من از آنچه که به شما کردم خوشحالم، می‌شنوید؟ از آنچه که انجام دادم خوشحالم! فیلم "در ساحل" به کارگردانی الیا کازان و بر اساس فیلمنامه‌ای از باد شولبرگ که از مجموعه مقالات مالکم جانسون اقتباس شده است، ساخته شده است. بازیگران آن شامل مارلون براندو، لی جی. کاب، ایوا ماری سنت، کارل مالدن، رود استیگر و پات هنینگ هستند. موسیقی اثر لئونارد برنشتاین و فیلمبرداری اثر بوریس کافمن است. تری مالی (براندو) زمانی بوکسوری با پتانسیل و آرزوهای بزرگ بوده است. حالا به عنوان کارگر بندر در داک‌ها برای رئیس مافیا، جانی فرندلی (کاب) کار می‌کند و شاهد قتل یکی از همکارانش است. او در مورد اینکه آیا باید به کمیسیون جرم درباره آنچه می‌داند اطلاع دهد دچار تضاد می‌شود، به ویژه اینکه با خواهر مرد مقتول رابطه نزدیکی پیدا می‌کند. این فیلم به خوبی کارهای قبلی کازان، براندو و کافمن است و فضای فاسد و متعفن نیویورک را به تصویر می‌کشد که در آن مردان سخت‌کوش برای گذران زندگی تحت سلطه رئیس‌های اتحادیه فاسد می‌جنگند. دیالوگ‌ها به طرز زیبایی ساده هستند و با فضای کسل‌کننده‌ای که شامل مسکن‌های غیرقابل زندگی و داک‌های مه‌آلود با رازهای وحشتناک است، در تضاد است. اگرچه این فیلم دفاعی از گزارشگری است و انگشت اتهام به سمت کسانی در مقام‌های بالا است، اما یک کلاسیک اساسی است که شایسته هر جایزه و نامزدی اسکاری است که دریافت کرده است. از سخنرانی «رقیب» الکتریکی (به بازی فوق‌العاده صورت استیگر توجه کنید)، تا کشف دلخراش براندو از کشته شدن محبوبش و پایان فراموش‌نشدنی آن، این فیلم به واقع یکی از بهترین‌های سینماست. 10 از 10. این فیلم می‌توانست در بسیاری از نظرسنجی‌های بهترین فیلم‌ها قرار بگیرد، اگر مردم فقط یک ثانیه وقت می‌گذاشتند تا به‌طور کامل آن را درک کنند. اگرچه مارلون براندو در اینجا نقش اول را دارد، اما به نظر من کارل مالدن در نقش «پدر بری» داستان را دزدید. او کشیشی است که مصمم است کارگران بندری نیویورک را برای خروج از سایه oppressive رئیس‌شان «جانی فرندلی» (لی جی. کاب) تحریک کند. او بر بالای جسد «دویل» ایستاده است. شخص مرحوم گفته می‌شود که با کمیسیون جنایی صحبت می‌کرد و به همین دلیل به طرز غیرمنتظره‌ای از ساختمانش سقوط کرد. او عاشق پرندگان زینتی بود و این سرگرمی بود که «مالی» (براندو) از آن برای فریب دادن او به قفسش در بالای ساختمان استفاده کرد. ما می‌دانیم، اما خواهر مرحوم «ادی» (ایوا ماری سنت) نمی‌داند. او مصمم است که به حقیقت جرم پی ببرد و او و «مالی» به یکدیگر نزدیک‌تر می‌شوند. او حتی شروع به عاشق شدن می‌کند - اما کشیش به او می‌گوید که این رابطه به جایی نخواهد رسید مگر اینکه صادق باشد. «مالی» به خوبی می‌داند که هر صداقتی او را با «جانی» و برادرش «چارلی» (رود استیگر) که در اینجا معاون اوست، در مسیر تصادف قرار می‌دهد. یک ملاقات در کلیسا «داگن» (پات هنینگ) را ترغیب می‌کند که درباره این شرایط ناعادلانه کاری انجام دهد، اما وقتی کمی بیش از حد ویسکی می‌نوشد، این «بری» است که باید سخنرانی‌اش را ارائه دهد و اوضاع تغییر می‌کند. اگر فیلم «دریای بی‌رحم» (1953) را دیده‌اید، ممکن است به یاد بیاورید صحنه‌ای که کشتی‌شان مورد حمله قرار می‌گیرد و مردان در آب شناور می‌شوند - آبی که با زباله و نفت پوشیده شده است. این فضا تاریک و تهدیدآمیز است. عکس‌برداری در اینجا تقریباً به همین تاریکی نزدیک است. این فیلم سیاه و سفید است و تأکید بر سیاهی است. عکس‌برداری به نظر می‌رسد که عناصر تاریک ساختمان‌ها و آب را به جلو می‌آورد و آنها را محبوس‌کننده می‌کند. کاب به عنوان رئیس و ایوا ماری سنت به عنوان شخصیت زن قوی و شجاع در برابر یک سناریوی خطرناک و ناامیدکننده، به خوبی بازی می‌کنند. پایان فیلم جذاب، احساسی و کاملاً مناسب است و اگر فرصتی برای دیدن آن در یک صفحه بزرگ دارید، حتماً این کار را انجام دهید - این فیلم یک سفر هیجان‌انگیز است که شخصیت‌های ناقص خود را با شخصیت و ما را با احساس درگیر بودن در داستانش پر می‌کند. **_فیلم نوآر نیمه‌محبوب اوایل کار براندو_** یک قهرمان سابق (مارلون) به عنوان یک کارگر بندر در رودخانه هادسون در مقابل منهتن و ساختمان امپایر استیت با وجدان خود درگیر است. او به خواهر (ایوا ماری سنت) یک کارگر بندر که به قتل رسیده است، جذب می‌شود در حالی که برادر وکیلش (رود استیگر) از رئیس فاسد اتحادیه (لی جی. کاب) دفاع می‌کند. کارل مالدن به عنوان یک وزیر محلی نگرانی در کنار آنها است. "در ساحل" (1954) یک درام جنایی نمادین سیاه و سفید است که در زمان انتشارش جوایز زیادی را دریافت کرد. این فیلم یک نوآر اجتماعی-سیاسی اساسی است و یکی از سه فیلم برتر براندو در اوایل دهه 50 است، همراه با "یک تراموا به نام هوس" و، کمتر، "وحشی". من این فیلم‌ها را ذکر می‌کنم زیرا این فیلم نیز از همان جنس است، فقط با فضای داک‌های هوبوکن در سایه نیویورک بزرگ. اینکه چرا این فیلم در فهرست‌های نوآر قرار ندارد، یک معما است. اگرچه به وضوح قدیمی و کمی ملودراماتیک است، اما جذابیت انسانی کافی وجود دارد، به ویژه رابطه احساسی احتمالی، و نمی‌توان محیط واقعی را نادیده گرفت. من به خصوص از منظر پشت بام با آسمان‌خراش‌ها در دوردست در بسیاری از صحنه‌ها خوشم می‌آید (که یادآور کمیک‌های اسپایدرمن از دهه 1960 تا 1980 است). این فیلم از گزارشگری علیه فساد حمایت می‌کند و پاسخ کارگردان الیا کازان به کسانی بود که او را به خاطر شناسایی هشت کمونیست در صنعت قبل از کمیته فعالیت‌های غیرآمریکایی در سال 1952 محکوم کردند. با وجود شهرتش، براندو به نظر می‌رسد چاق و تا حدی غیرجذاب است. من فکر می‌کنم او در فیلم‌های بعدی (بهتری) مانند "دزیره"، "شیرهای جوان"، "یک‌چشمی‌ها" و "طغیانی بر روی غنیمت" و حتی "نوع فراری" و "شب روز بعد" بهبود یافته است. مدت فیلم تقریباً 1 ساعت و 48 دقیقه است و در سواحل هوبوکن، نیوجرسی فیلمبرداری شده است. نمره: B-