بله، سوپرمن همیشه یک داستان مهاجرتی بوده است

از اولین لحظه‌ای که سوپرمن در شماره اول کمیک اکشن در سال ۱۹۳۸ ظاهر شد، او تنها یک قهرمان شنل‌پوش نبود. او نماینده میلیون‌ها مهاجری بود که به سرزمینی جدید پناه می‌آوردند، به امید امنیت، آینده‌ای بهتر، و جایی برای تعلق.

سوپرمن؛ نماد مهاجری بی‌سرزمین

کال-اِل (Kal-El) نوزادی از سیاره در حال نابودی «کریپتون» است که توسط والدینش به زمین فرستاده می‌شود تا جانش را نجات دهند. او در مزرعه‌ای در کانزاس توسط زوجی مهربان بزرگ می‌شود و نامش «کلارک کنت» می‌شود. اما او هرگز فراموش نمی‌کند که از کجا آمده است. این دقیقاً همان تجربه‌ای است که بسیاری از مهاجران جهان با آن روبه‌رو هستند: تلاش برای سازگاری با محیطی جدید، در حالی‌که ریشه‌ها و هویت اصلی‌شان را نمی‌توانند نادیده بگیرند.

تلاش برای پذیرفته شدن

سوپرمن همیشه در تقابل بین دو هویت زندگی کرده است: «کلارک کنت» ساده، متواضع و ساکن زمین، و «کال-اِل» با قدرت‌هایی فراتر از درک بشری. این دوگانگی دقیقاً بازتابی از زندگی مهاجرانی است که در دو دنیای متفاوت رشد می‌کنند؛ جهانی که آن‌ها را پذیرفته و جهانی که آن‌ها را شکل داده است.

پشت صحنه؛ فرزندان مهاجران، خالقان سوپرمن

سوپرمن توسط جری سیگل و جو شوستر، دو جوان یهودی‌تبار و فرزندان مهاجرانی از اروپای شرقی خلق شد. آن‌ها در دوره‌ای پر از تبعیض، فقر و بی‌عدالتی بزرگ شدند. داستان سوپرمن به‌نوعی بازتاب آرزوها و دردهای آنان بود؛ یک بیگانه که نه‌تنها پذیرفته شد، بلکه قهرمان شد.

وقتی قهرمان، یک «بیگانه» است

جذابیت سوپرمن فقط در قدرت‌های خارق‌العاده‌اش نیست؛ بلکه در عمق انسانی داستانش نهفته است. او نه از زمین آمده، نه از میان انسان‌ها، اما تمام عمرش را صرف محافظت از همین انسان‌ها کرده است. او «بیگانه‌ای» است که بیش از هر انسانی، به انسانیت وفادار مانده است.

بازتاب امروز؛ مهاجرت همچنان در کانون توجه

در دوران کنونی که مسئله مهاجرت، پناهندگی و تعلق یکی از چالش‌برانگیزترین موضوعات جهانی است، بازخوانی داستان سوپرمن یادآور این نکته است که قهرمان بودن، به محل تولد وابسته نیست. ارزش‌ها، انتخاب‌ها و فداکاری‌های یک فرد هستند که جایگاه واقعی‌اش را مشخص می‌کنند.

سوپرمن، در اصل، داستان کسی است که ریشه‌هایش در سیاره‌ای دیگر است، اما قلبش برای زمینی‌ها می‌تپد. شاید همین نکته است که او را به قهرمانی جهانی تبدیل کرده؛ نه فقط برای آمریکایی‌ها، بلکه برای تمام کسانی که روزی مجبور به ترک خانه‌شان شده‌اند.